Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους.Εσάς πως επηρέασε τη γραφή σας ο τόπος σας;
Γενέτειρα μου η πόλη της Αθήνας υπήρξε η αφετηρία, η αρχή, το ξεκίνημα, οι καταβολές, τα πρώτα βιώματα και οι μνήμες, η παιδική ηλικία οι αποσκευές για το ταξίδι που θα ακολουθούσε για τα ταξίδια τα αληθινά ή τα φανταστικά. Όταν για λόγους προσβασιμότητας άλλαξα πόλη το σώμα της έγινε η γέφυρα που με συνέδεσε με την Θεσσαλονίκη, τον νέο τόπο διαμονής.
Η άλλη πόλη
Κι’ ύστερα να ψελλίζεις τα ίδια λόγια
να επαναλαμβάνεις το ίδιο παραμύθι..
γεννήθηκα εδώ, μα ήρθα απ’ αλλού
και κατοικώ ανάμεσα σε δύο πόλεις
αλλάζοντας κάθε φορά, κάποιες μικρές λεπτομέρειες
χωρίς σημασία για σένα ή τους άλλους
απλά και μόνο για να εμπλουτίζεται λίγο το λεξιλόγιο
και η αχρωματοψία των πραγμάτων.
Αυτή η πόλη
( Θεσσαλονίκη)
Απ’το παράθυρο
τόξερε, τόνοιωθε
άφησε πίσω
την πεπατημένη οδό
βάδισε σε στενά σοκκάκια
από την Ανω πόλη ως τον Λευκό Πύργο
δυνατός ο Βαρδάρης
επαναλάμβανε με τα χείλη της
σύμφωνα και φωνήεντα
που σχημάτιζαν με τ’όνομα την ιστορία
έφτανε ν’ατενίσει τον Θερμαικό
τα νερά του που αμέσως γίνονταν κύματα από λέξεις
ποιήματα που σμίγαν
στον παρόντα ενιαίο χρόνο
θα μπορούσε να μείνει έτσι εκεί ακίνητη
μπροστά στη θάλάσσα…
να καρτερά,να προσδοκά ν’αποχαιρετά
χέρια και πόδια δεν υπήρχαν
όλα είχαν γίνει αυτή η πόλη.
Κάθε τόπος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά που μας εντυπωσιάζουν, μας γοητεύουν και καταγράφονται εντός μας σαν ένας χάρτης ανεξίτηλος. Ακόμα και κάποια τοπογραφικά στοιχεία/σημεία μπορεί να υπονοούνται να μην είναι τόσο εμφανή και κατά κάποιον τρόπο να κρύβονται σε ένα ποίημα.
Το ποιητικό βλέμμα δεν μπορεί να περιοριστεί να εγκλωβιστεί σε ένα μόνο μέρος. Περιπλανάται και αναζητά ή καταγράφει λειτουργεί σαν ένα περισκόπιο. Η ποιητική ματιά περιέχει την οικουμενικότητα εντός της και σε αυτόν τον καταιγισμό των δράσεων της συμβάλλει πολύ η τεχνολογία η οποία με το παγκοσμιοποιημένο της πρόσωπο φέρνει κοντά και κάνει οικείο κάθε γεγονός κάθε συμβάν που γίνεται στην άλλη άκρη του πλανήτη μας ή του σύμπαντος.
Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.
Σε έναν ρευστό και συνεχώς μεταβαλλόμενο(πολιτικά-κοινωνικά-πολιτιστικά-κλιματικά) κόσμο, εν μέσω γεωπολιτικών αλλαγών και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων των ισχυρών κρατών στην ευρύτερη καθ’ημάς περιοχή, με εύθραυστη την ειρήνη, η Ελλάδα προσπαθεί να ισορροπήσει και να συνεχίσει την ειρηνική της συνύπαρξη με τους γειτονικούς λαούς. Παράλληλα μετά από μία μακρόχρονη οικονομική κρίση που ταλάνισε τη χώρα μας με ολέθρια αποτελέσματα για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τα οποία ακόμα υφίστανται αγωνίζεται να επιβιώσει να ανακάμψει και να σχηματίσει-μετά τις πληγές-το σημερινό της πρόσωπο.
Έρημη χώρα
Έρημη χώρα η γη μου
πως αξιώθηκα να τη διασχίσω σε τόσους χρόνους
κόντρα σε μοίρες μονοπάτια
μέσα από μωρούς τόπους κι ανθρώπους
και κάθε άνοιξη να ζω, να ξαποσταίνω στο κορμί μου
πικρή ανάσα που έτυχε να ανταμώσω
στη μέση μιας ζωής, ξένης ζωής για μένα
και τώρα χαίρω εκ του μακρόθεν
εξ αποστάσεως ως λένε
το νόημα παραβολής να προσπαθώ να ερμηνεύσω
μόνη εγώ,
στυφό φιλί να δίνω στα όνειρα μου.
Ο κύριος κορμός
Ο κύριος κορμός
έμενε ακινητοποιημένος
εδώ και καιρό
συνέπεσε και η περίοδος της χειμερίας νάρκης
η οποία επιβάρυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση
γι’ αυτό υπήρχε διάχυτη ανησυχία
πως όταν θα έφθανε η εποχή της αφύπνισης
για την παραμικρή κίνηση
θα απαιτούνταν περισσότερος κόπος και χρόνος
επειδή ήδη θα είχαν προκληθεί
εκτεταμένες αγκυλώσεις
στα πιο νευραλγικά σημεία του σώματος. αυτή τη φορά αργούσε πολύ να ξημερώσει…
Ίσως σύμμαχοι σε αυτόν τον αγώνα νά ναι οι αξίες , ο πολιτισμός οι τέχνες που ξεκινούν όπως λέει ο Ο.Ελύτης ”απ’ τις αμμουδιές του Ομήρου” σαν μια συνέχεια κάτω από το φως του ήλιου και τον καθαρό γαλάζιο ουρανό αυτής της χώρας σε ένα μοίρασμα με όλο τον κόσμο. Μέσα από τον σημειολογικό συμβολισμό της υπαρξιακής περιπλάνησης του Ομηρικού Οδυσσέα προς την Ιθάκη του ο κάθε άνθρωπος- ανεξαιρέτως καταγωγής- ψάχνει αναζητά τον δικό του προορισμό την δική του Ιθάκη, αποτελεί δε έμπνευση και είναι προσφιλές θέμα για ποιητές/τριες από όλο τον κόσμο.