Λεωνίδας Κακάρογλου

Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την ποίηση; Ακόμη δεν μπορώ να βρω τα πως και τα γιατί που με ώθησαν να κοινωνήσω το λόγο της ποίησης και να ερμηνεύσω το ανερμήνευτο. Γεννήθηκα σε μια ισόγεια κατοικία με αυλή και ένα μικρό κήπο. Στη γειτονιά υπήρχαν αρκετές οικογένειες με παιδιά διαφόρων ηλικιών που αργότερα όταν μεγάλωσα, όλα αυτά τα παιδιά παίζαμε μεταξύ μας διάφορα παιχνίδια με πρώτο σε προτιμήσεις τα πολεμικά παιχνίδια. Μοιραζόμαστε σε ομάδες και όλα τα απογεύματα είμαστε οι πολεμιστές του αγνώστου στρατού. Η μετεξέλιξη αυτών των πολεμικών παιχνιδιών ήταν τα καθαρά παιχνίδια και το διάβασμα. Αυτό το παιχνίδι που το παίζαμε φανατικά ήταν και ο τόπος της ποίησης μου, η πατρίδα της γραφής μου. Η πατρίδα της γραφής μου είναι οι λέξεις που γράφω για πρώτη φορά σε τετράδια σχολικά με εξώφυλλο βάρκες και διαφήμιση της εταιρείας που τα πουλούσε. Έγραφα με την αυταπάτη πως ένας καινούργιος ποιητής ή συγγραφέας εμφανιζόταν στο λογοτεχνικό πεδίο. Επηρεασμένος από τα σχολικά τετράδια αγόραζα κι άλλα τετράδια και τα γέμιζα με την σειρά μου με ποιητικές συλλογές και με μυθιστορήματα! Βέβαια τα μυθιστορήματα ήταν ο τίτλος μόνο και μερικές σελίδες. Σήμερα που τα ξαναβλέπω, ο τόπος των ποιημάτων είναι οι λέξεις; Σκόρπιες και χαμένες δημιουργούν τη ζωή.

Μια άλλη ζωή.

Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.

 

ΝΥΧΤΕΡΙΝΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

«Με συντονισμένες ενέργειες της αστυνομίας
περισυνελλέγησαν περίπου
300 Αλβανοί λαθρομετανάστες
οι οποίοι θα μεταφερθούν στα σύνορα για τα περαιτέρω».

Γυρίζουν στις ερημιές
Φοβίζουν τα ξεμοναχιασμένα θηρία
Ανάβουν φωτιές και συνεννοούνται μεταξύ τους
Στις πόλεις έρχονται μεταμφιεσμένοι
Σε ίσκιους προγόνων

Φοράνε κοστούμια του ’50
Φωτογραφίζονται σ’αυτόματα μηχανήματα

Ύστερα βγάζουν τα κοστούμια
Και γυμνοί
Τρέχουν ανάμεσα στα αυτοκίνητα

Μοιράζοντας σημειώσεις μαγειρικής
Δελτία πληροφορικής
Βιβλία του Ισμαήλ Κανταρέ

«Η Συνήθεια των ημερολογίων, Λεωνίδας Κακάρογλου, Εκδόσεις Πλέθρον,1995»