ΨΕΜΑ
Ας βγούμε έξω λοιπόν
ένα πρωί
στην αποβάθρα
με λυμένο φως
στα μαλλιά
Ένα ψέμα φύλαξε
στο αριστερό σου πέτο
το φτερό του κόνδορα
στο τελευταίο ποίημα
για τα ύψη
Ας βγούμε έξω λοιπόν
στην Αχειροποίητο των ευχών
στρίψε κορώνα, γράμματα
άναψε ένα κερί
κάτω από μάτια αγιασμένα
Ψέμα το αλάτι
που φέρνει ο Βαρδάρης
στο δέρμα
μια νύχτα Άνοιξης
*
ΜΥΡΤΙΛΟ
Πόσο βυθό την κάνει την ανάσα το σκοτάδι;
πόσα βουνά και πόσα όρη
άγρια καθρεφτίζονται;
Πόσες αιχμές στα βράχια
όταν φυσάει άνεμος εντός της
και μύρτιλο μυρίζει
κόρη Αφροδίτης, κορίτσι αιώνιο
της παρακμής τώρα ιέρεια
Κλείνεις στα χέρια μια πηγή
και ένα μαχαίρι στο ζωνάρι
ακουμπάει το πλευρό το ιερό
Πρόσφορο σε τούτη την νηστεία το κορμί
πριν πετεινός λαλήσει
και σ’ένα κήπο
[το φιλί αγάπης γίνει καταδότης]
Ειρήνη Ιωαννίδου γεννήθηκε στην θεσσαλονίκη ( 1967) όπου και ζει. Απόφοιτος του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και φιλολογίας της Φιλοσοφική σχολής του ΑΠΘ. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές, η τελευταία ”Σώμα Δρομολόγιο” 2016 εκδόσεις Σαιξπηρικόν. Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα ηλεκτρονικά περιοδικά και στα περιοδικά Εντευκτήριο, Εμβόλιμον, Αίτιον, Παρέμβαση, Οροπέδιο και Καρυοθράυστις.