ΑΙΝΟΣ ΚΙ ΕΠΙΚΛΗΣΗ
Γιὰ τὴ διετία τῆς Ἀθηνούλας μας
Τὸ βλέμμα σου φεγγοβολᾶ σὰν τὸ νερὸ μιᾶς βροχοστάλας
Τὰ μαλλιά σου ἀνεμίζουν ὅπως κλωστὲς μεταξωτῆς τολύπης
Τὸ πρόσωπό σου συμπυκνώνει τὴν ἀθωότητα τῶν ἄστρων
Κι ὅταν μὲ κοιτάζεις νομίζω πὼς κατοικῶ στὸν οὐρανὸ
Τὰ πέλματά σου λάμπουν σὰν βελουδένιοι καθρέφτες
Στὴν ἁφή σου ἀνασκιρτᾶ ἡ αἴσθηση τῆς συγγένειας
Τὸ χαμόγελό σου ξεκλειδώνει τὰ μυστικὰ τοῦ κόσμου
Καὶ τὰ δάχτυλά σου μοιάζουν μὲ μικρὰ καλλιγραφικὰ γράμματα
Γιὰ νὰ γράφουν μ’ αὐτὰ αἰτήματα γιὰ συγχώρεση
Ὅσοι ἐν ἀδυναμίᾳ ὑπέκυψαν στὰ λάθη τους
Κάθε νότα τῆς φωνῆς σου ἐπικυρώνει τὴ ζωὴ
Εἶσαι ἡ μόνη αἰτία γιὰ νὰ μὴ φύγουμε ποτὲ πικραμένοι
Εἶσαι μικρὴ καὶ ὡραία σὰν ὄνειρο κοντὰ στὸ χάραμα
Καὶ μεγαλώνεις τόσο γρήγορα χωρὶς νὰ τὸ ξέρεις
Ὑποκύπτοντας στὴν ἀμείλικτη ταχύτητα τοῦ χρόνου
Ἀλίμονο γιὰ μιὰ στιγμὴ μονάχα προλαβαίνουμε
Νὰ σὲ δοῦμε λαμπερὴ καὶ ὁλόρθη στὸ κατώφλι μας
Καὶ τὴν ἄλλη στιγμὴ εἶσαι χαμένη μέσα
Στὶς φοβερὲς ἐκλάμψεις τοῦ μέλλοντος
Μὴ μεγαλώνεις μὴ φεύγεις μὴ μᾶς ἐγκαταλείπεις
Κοίτα στὸν κῆπο μας: μαραίνονται τὰ ρόδα
Κοίτα στὸν δρόμο μας: βρίθουν οἱ κακοτοπιὲς
Κοίτα στὴ νύχτα μας: πέφτουν τὰ δάκρυα τῶν χωρισμῶν
*
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΓΚΟΡΤΣΙΑ
Δὲν ξέρω ἂν εἶναι πλοῖο ποὺ προσάραξε
Μὲ κεντημένα λουλούδια στὰ πανιά του
Δὲν ξέρω ἂν εἶναι ἀεροπλάνο ποὺ κατέπεσε
Καὶ γέμισε τὸν λόφο μ’ ἀστρολούλουδα
Δὲν ξέρω ἂν εἶναι τὰ μυστικὰ τῶν πέντε ἀνέμων
Ἤ τὸ βαθὺ ἐπιφώνημα τοῦ δάσους
Ἂν εἶναι τὸ βίαιο βλάστημα τῆς γῆς
Ἤ τὸ σπάραγμα τῆς ἀτμόσφαιρας
Δὲν ξέρω ἂν εἶναι τὰ συμπυκνωμένα λόγια
Τῶν ἀπελπισμένων τοῦ ἔρωτα
Μεταφρασμένα στὴ γλώσσα τῆς χλωροφύλλης
Ξέρω μόνον ὅτι εἶναι αὐτὴ ἡ γριὰ γκορτσιὰ
Ποὺ κάπου βρῆκε καὶ ἤπιε τὸ μαγικὸ
Φίλτρο τῆς ἀντιγήρανσης καὶ ξύπνησε
Ἀμέσως νεαρὸ κορίτσι μὲ μιὰ
Χιλιάδα λευκῶν ἀνθῶν στὴν ἀγκαλιά της
Γι’ αὐτὸ καὶ σήμερα παραμιλῶ
Καὶ τὴν ἐκλιπαρῶ γιὰ μιὰ σταγόνα μόνο
Ἀπὸ τὸ φοβερὸ ἐλιξήριο τῆς ἀναγέννησής της
Κι ὕστερα -ὅσο θέλει- μαζὶ νὰ τὴ δοξάσουμε
Τὴν ξέφρενη ἄνοιξη ποὺ τρέχει ὅλη τὴ νύχτα
Νὰ κλείσει κάθε κύκλο τῆς ἀπουσίας της
Νὰ δονήσει μὲ κάθε τρόπο τὰ τύμπανα
Τοῦ ἐρχομοῦ της
Ο Ηλίας Κεφάλας γεννήθηκε το 1951 στο χωριό Μέλιγος κοντά στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα και εργάσθηκε στο Δημόσιο. Έχει εκδώσει συνολικά 37 βιβλία από τα οποία 15 ποιητικά, 6 πεζογραφικά, 8 δοκιμιακά, 5 παιδικά και τρεις ποιητικές ανθολογίες. Έγραψε κριτικά και εικαστικά κείμενα για πολλά χρόνια δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά.