Αναρπασθέντα, άγευστα, άωρα
Η άμμος καίει. Κλαίει τα νεκρά παιδιά
πένθιμα κουρνιασμένα εκεί που σκάει το κύμα.
Πνιγμένα μυρίζουν μοσχοσάπουνο.
Κλαίμε κι εμείς από τον καναπέ συμβολικά.
Ομολογούμε, ζωντανά μάς είναι κάπως άβολα.
Βλέπε σχολεία, συγχρωτισμός, διαμαρτυρίες
αλλοίωση πληθυσμού, στρατόπεδα προσφύγων, εμβολιασμοί
ΜΚΟ, διεθνή παρατηρητήρια
οι εκλογές που έρχονται.
Άγουρο φρούτο
μια έγνοια παραπάνω, βρε αδελφέ.
Οι μνήμες όσων μείναν πίσω σε σκόνη να τριφτούν.
Να ξεκινήσει εδώ και τώρα
η αποσύνθεση του κόσμου όλου.
Αρχίστε! Εμπρός! Εδώ Βυθός!
*
Ακρόαση ρόλου
Ο λοιμός ήταν το πρόσχημα.
Παραδομένοι στις ειδήσεις οικείων αγγέλων
πέφταμε από παντού στην καταπακτή της άγνοιας.
Δεν είχαμε δει νεκρά παιδιά ή βρέφη
μονάχα αίμα σε απόνερα εργοστασίων.
Χωριστήκαμε σε δύο στρατόπεδα.
Κάθε παράταξη βαθιά νυχτωμένη στην ιερότητα
του σκοπού της.
Ο αγώνας λάμβανε χώρα απόγευμα πέντε μ’ εφτά ανελλιπώς.
Φρέσκια σφαγμένη σάρκα για το δελτίο των οχτώ.
Ένα έθνος παραληρούσε
μπροστά από το ανοιχτό αρχαίο θέατρο της Πλάσμα.
Οι θεατές ηδονίζονταν περιμένοντας
προκλητά δάκρυα, ατμούς, αύρες
ατάκες, απρόοπτα, ανοικείωση
ανατροπή της εξουσίας ή παγίωση εξαγνισμού.
Με λένε Αντιγόνη.
Δεν είμαι καλά.
Ξενυχτώ τα βράδια.
Περιμένω από ώρα σε ώρα
τον θάνατο του Πολυνείκη
απ’ τον Ληξίαρχο την απαγόρευση ταφής του.
Θέλω πολύ αυτόν τον ρόλο.
Η Φωτεινή Βασιλοπούλου ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Καλαμάτα. Έχει γράψει το βιβλίο Για μια χούφτα ζωή: Δεκαεφτά Διηγήσεις, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2015, τις ποιητικές συλλογές Πρωσικό Μπλε, οι Εκδόσεις των Φίλων, 2016, Αμείλικτο νερό, οι Εκδόσεις των Φίλων, 2019 και από κοινού με τον Γιώργο Γάββαρη τη Λάμψη Λεπιδοπτέρων: 68 Χαϊκού, οι Εκδόσεις των Φίλων, 2018.