ενώ ένας σε εκείνη επιστρέφει
Πώς γίνεται να τη ζηλεύω
αν αυτό είναι εξαρχής γνωστό;
Ας λένε όλοι ό,τι θέλουν
Ποτέ δεν με ένοιαζε τι έλεγαν
Μήπως νομίζουν πως δεν ξέρω;
Γνωρίζω το παιχνίδι της
Ούτε μια ραπτομηχανή του χρόνου
κάνοντας ότι δεν ξέρει να γυρίζει
γύρω της συγκεντρώνει μνηστήρες
απελπισμένη μήπως με μιμηθεί
Αλλά ποια Αμαζόνα θα δεχόταν
να πάρει ούτε το μισό της στήθος;
Ποιος Κένταυρος αξύριστα πόδια;
Ποιο τέρας θα ήθελε την ουρά της;
Άλλα προβλήματα πρέπει να λύσω εγώ
Με τρώνε τα λίγα τρωικά που έχω μάθει
Σε άλλη γλώσσα τρίζει τώρα το κρεβάτι
Βαρέθηκα τα μήλα αυτού του παραδείσου
Περνούνε βέβαια και τα χρόνια
Δεν είμαστε αυτοί που ήμασταν
χωρίς να έχουμε γίνει άλλοι
χωρίς να ξέρουμε τι θα απογίνουμε
Έτσι μου έρχεται δώρο παράλογο
έξω από τα τείχη να προτείνω
την κοιλιά μου να γεμίσουν όσοι μέσα
στην πόλη θα γεννηθούν κατακτητές
Γιατί πολύ με ενοχλεί εκείνος ο τυφλός
που ούτε στα όνειρα δεν θα με βλέπει
Σε εσένα, Ελένη, μου λέει, γράφουν όλοι
ενώ γράμματα βλέπω για την Πηνελόπη
Για εμένα λένε πως γράφουν όλοι
ενώ γράμματα στέλνουν στον εαυτό τους
[από τις Μυθογραφίες]
*
που υγρό χωρίς να φεύγει από τα χέρια μου
κρατά συνεχώς το πρώτο ρόφημα της ημέρας
ώστε καθώς αρχίζει πάλι να αναδεύεται
η σκέψη μέσα στην κούπα του μυαλού
δεν μπορώ παρά να συμπεράνω ότι τίποτε
δεν είναι χρησιμότερο από την ομορφιά
όπως εσύ κάθε πρωί άλλωστε μου θυμίζεις
αν και ακόμη θα κοιμάσαι κάπου μακριά
Ο Γιώργος Χουλιάρας (Εικονομαχικά, 1972, Δρόμοι της μελάνης, 2005, Λεξικό αναμνήσεων, 2013) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (1951) και έζησε πολλά χρόνια στη Νέα Υόρκη, πριν επιστρέψει από το Δουβλίνο στην Αθήνα. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για την καινοτόμο γραφή του και το σύνολο του έργου του. Σημαντικό μέρος της δουλειάς του έχει δημοσιευθεί στα αγγλικά και σε μεταφράσεις σε άλλες γλώσσες. Υπήρξε συνιδρυτής των περιοδικών Τραμ και Χάρτης και επιμελητής λογοτεχνικών και επιστημονικών περιοδικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει εκλεγεί Πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων.