Άδειες καρέκλες πάντοτε
Πρέπει το ποίημα να φωνάζει για να μεταβληθεί η λέξη σε ήχο
Σε μουσική η ποίηση: οι παρτιτούρες ασπρόμαυρα πουλιά χάνονται στον αέρα
Ο μετρονόμος δίνει το τέμπο Το ρολόι τον χρόνο
Ακούω ρυθμικά τους λεπτοδείχτες Πόσο μισώ επαναλήψεις στη ζωή μου
Κι ας επιμένω τους εξήντα χτύπους να μετρώ
Μπλέκομαι στην αρίθμηση αμέτρητων σιωπών
Χάνω το μέτρο και τις συγχορδίες
Διαστάσεις Διανύσματα Διαβήτες όλα σε δράση
Μα δεν διαθέτω γνώση για τις πράξεις
Ο χρόνος μου τελείωσε δεν περισσεύει άθροισμα
Από καιρό τα πλην με κατακλύζουν
Πρέπει να αφαιρεθώ σε ένα μηδέν γινόμενο
*
Δυο φάροι ανοιχτοί σε σχήμα V
ενώνονται στο βάθος
Τα καλύτερα στιχάκια τα συνθέτω στον ύπνο μου
Το πρωί άλλοτε τα ξεχνώ
κι άλλες φορές τα ξαναβάζω πίσω στο ημερολόγιο
Μόνο στον ύπνο μου απολαμβάνω το σώμα σου
Ολόγυμνος ύπνος σημείο και σύμπτωση
Ένα άστρο στη σκιά του άλλου
Όνειρα αιτίες και όνειρα σημεία
Μια τοπική φλόγα που καίει στο ψύχος
Ό,τι ποθούμε το πρωί θα βγαίνει σαν απώλεια τη νύχτα
Όνειρο ενόραση
Γνώση ξεκάθαρη και βιωμένη γνώση
Ίσως γι’ αυτό δεν υπολόγισα συχνότητες καμπύλες ραδιοκύματα
που εξέπεμπαν στα ερτζιανά το ολόγραμμά σου
O Kώστας Α. Kρεμμύδας γεννήθηκε, σπούδασε, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Τα τελευταία 28 χρόνια διευθύνει το περιοδικό και τις ομώνυμε εκδόσεις Μανδραγόρας. καθώς και τις ομώνυμες εκδόσεις που σήμερα αριθμούν πάνω από 350 τίτλους βιβλίων. Από το 2016 διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστήμιου. Έχει στο ενεργητικό του εννέα βιβλία. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα βουλγαρικά.