Το Χρέος
Σε ξόφλησα, Κύριε,
με εκείνο το σπασμένο νύχι
που για χρόνια έγδερνε
τα ξύλινα ειδώλια των αρετών,
με τη γλώσσα που σκίστηκε
στο ξεραμένο τραύμα της φωνής Σου,
με το υποταγμένο πέπλο
στα μοναχικά άκρα της ταπεινότητας
και με όλες τις θύρες ερμητικές
στην οικιακή πρόθεση ενός άγνωστου πόθου.
Σε ξόφλησα, Κύριε,
κι απόμεινα ασκέπαστη
με ξέφτια από τον χιτώνα της ζωής
στους κουρασμένους από τη σταύρωση Σου
ώμους μου.
σε μια πέτρα της θάλασσας, βολεμένες
να βουτάτε με χρώμα φτερού και συνέπεια οργής
στις πανάρχαιες λείες του βρεγμένου φωτός,
στην υψωμένη πλευρά του ουρανού που ‘χει βράχο
τη συζυγική φωλιά να γεμίζετε με ράμφη αιχμηρά
από μυθικό οίκτο πλασμένα
και στου ήλιου την θρέψη ταγμένα και ήσυχα,
τώρα πια δεν αρκείστε
σε αλλόμορφα στόματα
που δεν πιέζουν φιλί από χείλη
μα τιτρώσκουν το παμπάλαιο σχήμα που ήσασταν,
να εκτεθείτε ποθείτε στην πόλη του νερού με καράβια
δίχως άλλους πνιγμούς κι αταίριαστες πτήσεις
σε ημέρες χειμέριες και πράες,
να μην σάλπαρε ο Κύηκας ποτέ σε ναυάγιο
και κρυμμένοι σε τρύπες όμως άνθρωποι
να ψιθυρίζατε του οργασμού σας την έπαρση
μην κινήσουν τον ήχο ψηλά τα ζηλιάρικα νέφη
κι ακουστεί στους μονήρεις θεούς το δημόσιο πάθος.Και τι τους πείραξε τότε που παριστάνατε τους αθανάτους;
Αμελητέα όψη ο έρωτας που υβρίζει τους θεούς.
Η Μαρία Τζίκα κατάγεται από τη Χαλκιδική και μεγάλωσε στον Πολύγυρο όπου και διαμένει. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Έχει εκδώσει δύο ποιητικά βιβλία , το «Ελαττωματικό χώμα»( Το Κεντρί,2015) και το «Μισός Θεός» (Βακχικόν,2019). Ποιήματα της έχουν ανθολογηθεί και δημοσιευτεί σε ποικίλα διαδικτυακά κι έντυπα μέσα. Προσφάτως, έργα της συμπεριλήφθηκαν στην ανθολογία «Ποιήματα του 2019»( εκδόσεις Κοινωνία των (δε)κάτων) και στην ανθολογία «Το άλλο μισό του ουρανού: Ελληνίδες ποιήτριες του 20ου αιώνα» (Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ)