Κώστας Ρεούσης, «Σμπαράλια 2» [Ένα Ποίημα σε 12 Ώρες & 3 Φωνές]
– [Με 2 Αλλαγές στη Στιχοπλοκία], Δεύτερη Οριστική Έκδοση,
σχέδιο εξωφύλλου Γιάννης Δημητράκης,
εκδ. Τυφλόμυγα, Αθήνα, Οκτώβριος 2020
Έκτη Ώρα
[ΔΙΚΗ]
στου απογεύματος
τη χάση
πριόνιζε τη σκέψη
μες στην ψυχή
της φυλακής
πνεύμα να ερμηνεύσει
την απουσία
υπεκφυγόντος κοριτσιού
στο ξύλινο εικονοστάσι
σταυρώνοντας την προσευχή
ενός παραμορφωτικού
καθρέφτη
(παραληρώντας ο ποιητής
φονιάς και δήμιος
του ποιητή
που είναι
δείχνει
τα σκιάχτρα να κουρνιάζουν
μες στον ανδρείκελο χορό
της άτιμης σερμαγιάς
ή νόμιμης και ληστρικής
αλίμονο
λείας κι ανάρμοστης
κατόπιν
λιτανείας)
έρρεξε σερπετός να χαρακώσει τη δήθεν ευγενώς παρειά της έκφυλης
πολίχνης των άγαρμπων και θεμιτά αθέμιτων θεσφάτων μία πρωτεύουσα
επιεικώς στο χάρβαλο σκαρτεμένη και συναινετικώς στη λύσσα
βιασμένη με θυρεό στο μέτωπο περίτρανα κι ατέρμονα ξεβράζει τη
διατυμπανισμένη άνασσα και γαληνότατη πουτάνα σ’ ένα σεντούκι
τουρκεμένων σιντεφιών απ’ τη σεντίνα του οίκου των αχόρταγα άπατων
αρμοστών κι άρρωστα τρομολάγνων καλοθελητών