Customize Consent Preferences

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας βοηθήσουμε να πλοηγείστε αποτελεσματικά και να εκτελείτε ορισμένες λειτουργίες. Θα βρείτε λεπτομερείς πληροφορίες για όλα τα cookies σε κάθε κατηγορία συναίνεσης παρακάτω.

Τα cookies που κατηγοριοποιούνται ως "Απαραίτητα" αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας καθώς είναι απαραίτητα για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών του ιστότοπου.... 

Always Active
Απαιτούνται απαραίτητα cookies για την ενεργοποίηση των βασικών λειτουργιών αυτού του ιστότοπου, όπως η παροχή ασφαλούς σύνδεσης ή η προσαρμογή των προτιμήσεων συναίνεσης. Αυτά τα cookies δεν αποθηκεύουν προσωπικά αναγνωρίσιμα δεδομένα.

No cookies to display.

Τα λειτουργικά cookies βοηθούν στην εκτέλεση ορισμένων λειτουργιών, όπως η κοινή χρήση του περιεχομένου του ιστότοπου σε πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η συλλογή σχολίων και άλλες λειτουργίες τρίτων.

No cookies to display.

Τα αναλυτικά cookies χρησιμοποιούνται για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι επισκέπτες αλληλεπιδρούν με τον ιστότοπο. Αυτά τα cookie βοηθούν στην παροχή πληροφοριών σχετικά με μετρήσεις όπως ο αριθμός των επισκεπτών, το ποσοστό εγκατάλειψης, η πηγή επισκεψιμότητας κ.λπ.

No cookies to display.

Τα cookie απόδοσης χρησιμοποιούνται για την κατανόηση και την ανάλυση των βασικών δεικτών απόδοσης του ιστότοπου, γεγονός που βοηθά στην παροχή καλύτερης εμπειρίας χρήστη για τους επισκέπτες.

No cookies to display.

Τα cookie διαφήμισης χρησιμοποιούνται για την παροχή στους επισκέπτες προσαρμοσμένες διαφημίσεις με βάση τις σελίδες που επισκεφτήκατε προηγουμένως και για την ανάλυση της αποτελεσματικότητας των διαφημιστικών καμπανιών.

No cookies to display.

Scroll Top

Χρήστος Κατρούτσος – Για τον Ανδρούτσο και όποιον Οδυσσέα

 Για τον Ανδρούτσο και όποιον Οδυσσέα

Πανσέληνο σπαθί τ’ Ανδρούτσου κόβεις τα φεγγάρια.
Κλουβί ακόμη και γι’ αυτόν με χαρακιά στο βλέμμα
τις μέρες Οδυσσέων τρώνε καφκικώς τ’ ακάρια
σα Θήρα σκίσαν την Ιθάκη, ακρογιαλιά με αίμα

Ασκούς αίολου άνοιγαν ασκούς για σπέρμα πνίγαν
καθώς αν βγει κι άλλος Δυσσέας λυγάνε τα κλουβιά,
δεμένα χέρια σε ποντίκια, στ’ απολεσθέντα πήγαν
η επαφή και τα κοντάρια της που ‘σαντε κουπιά.

Μες το κλουβί, μες στο κλουβί χρυσίζουνε τ’ ασήμια
κάνε κουπί, κάνε κουπί να πλεύσεις προς τα χείλια
που δεν φορέσαν Γκούρας και αποσιωπής ασχήμια

Δικό μας το σπαθί, γιατί μας κόβει τα φεγγάρια;

Και γω θα ζωγραφώ τη μελανιά που φυλακίσαν
σ’ Απτέρου Νίκης τα φτερά, της κόβει στήθη ζήλια
κι όπου νεκρή θηλή θα ζω σαν άστρο της κεντήσαν.

Πανσέληνο σπαθί στομώσανε Αλήθειας χνάρια

Φωτογραφία: Χρήστος Κατρούτσος