Επιστροφή στη λίμνηΟ δρόμος γλιτσερός,
καθώς η πορεία
πλησίαζε όλο και πιο
κοντά στο τέλος της.
καθώς η πορεία
πλησίαζε όλο και πιο
κοντά στο τέλος της.
Στο διευρυμένο χείλος
του περιγράμματος
των άλλοτε στάσιμων νερών,
τώρα στέκουν σαν σκαλίσματα
μια χαμένης ατλάντειας πολιτείας
τα αρχαία χαλάσματα,
ψήγματα ενός πολιτισμού που έσβησε.
Ελάχιστα ίχνη από πράσινο
και ελαχιστότερα από νερό.
Η ξηρασία μαράζωσε
την κραταιά Νύμφη.
Πλέον στέκει μισοπεθαμένη,
κακοποιημένη ιερόδουλη
από αχάριστο εραστή,
περιμένοντας τη διανομή
της εύφορης γης της
στα προσοδοφόρα σχέδια
των ντόπιων εκσυγχρονιστών.
Ο άσπονδος χρόνος
έριξε στα ευάλωτα
σωθικά της
– για ακόμη μια φορά –
το πικρό του φαρμάκι.
(26/12/22, Λίμνη Στυμφαλίας – Ορεινή Κορινθία)
