Πολυτεχνείο
Τη Μαρία έχω να τη δω από χθες.
Στρατός, πλήθος και φασαρία.
Αυτός ο χρόνος δεν είχε Άνοιξη.
συνθήματα, φωτιές και πλακάτ
Αγόρια και κορίτσια δεν θα φορέσουν
του Έρωτα, όπως τους πρέπει,
στεφάνι από παπαρούνες.
Θα φορέσουν αγκάθινα κλαδιά
και αρώματα πένθιμα και στάχτες.
Αίματα, όπλα και καπνογόνα.
Η νύχτα απόψε μοιάζει αιώνια.
Παγωμένος Νοέμβρης και υγρός.
Τα σώματα των νέων που φωνάζουν,
καίνε. Τα μάτια τους τρέχουν
ποτάμι λαχτάρας για ελευθερία.
Κάποιες μανάδες δεν θα κοιμηθούν
απόψε. Θα γράψουν τη δικιά τους ιστορία
με τα νύχια τους καρφωμένα στους μηρούς
και όχι με γράμματα σε λευκό χαρτί.
Περιπολικά, δάκρυα και μια πόρτα.
Τη Μαρία δεν την είδα ούτε σήμερα.
