Επισκέπτης
Η πόρτα χτυπούσε
πότε επίμονα, πότε διστακτικά.
Δεν περιμέναμε κανέναν
και κουρνιάζαμε καρτερικά στις τρώγλες μας
μέχρι να φύγει η απειλή.
Όταν χρόνια μετά
ανοίξαμε την πόρτα για το μεγάλο ταξίδι
σκοντάψαμε στο κατώφλι
πάνω σε μια κραυγή, σ’ ένα τραγούδι
και σ’ έναν άνθρωπο
με στίχους χαραγμένους στα σκονισμένα του κόκκαλα
(ανέκδοτο)