Scroll Top

Η πανδημία του αδαούς – Του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Τα σχολεία είναι έξι μήνες
κλειστά.
Τα παιδιά μου στο κλειστό
δωμάτιο
σταματάνε να παίζουνε πόλεμο
την ώρα του φαγητού.
Tα κεφάλια τους μεγαλώνουν
επικίνδυνα
χωρίς ισόβια μόρφωση.
Λένε τα σχολεία θα ανοίξουν την
επόμενη εβδομάδα
αποκλειστικά για να τους
μικρύνουν τα κεφάλια.
Αύριο στο ψώνισμα
να μην ξεχάσω να περάσω από το
φαρμακείο
φορώντας τη μάσκα μου πριν
ανέβω στο κατώφλι
είμαι αδέξιος με τα χέρια
μπερδεύομαι, μου πέφτει
και στην άσφαλτο παραμονεύουν
ιοί μακροπόδαροι
μόνο το τσιγάρο ξέρω να κρατώ
καλά.
Να περάσω από το φαρμακείο
για πιο πολλές μάσκες
η φαρμακοποιός είναι φίλη μου
και με βεβαιώνει ότι τα κάνω
όλα καλά.
Στο κέντρο υποδοχής
μεταναστών ακόμη 17 κρούσματα
δεν πάει άλλο
θέλουν να μας μολύνουν
δεν είναι αρκετό που κολλάμε
μεταξύ μας
ανεξάντλητα από την περασμένη
Άνοιξη
τώρα το Σεπτέμβρη ελπίζαμε ότι
το πράγμα
θα είχε ξεφουσκώσει.
Όμως τα εμβόλια ετοιμάζονται
και ο ιός δεν το ξέρει.
Θα τον κατατροπώσουν
τουλάχιστον κάποιο από αυτά
και ο Μπιλ Γκειτς θα είναι ο
τελευταίος σωτήρας της
ανθρωπότητας.
Βάζω το national geographic
πέφτω πάνω σε κάτι παγόβουνα
που λιώνουν ακατάπαυστα
όμως αυτό είναι στη Γροιλανδία
και σε κάποιους πόλους
όπως εκείνους που χρησιμοποιώ
κάθε εβδομάδα
για να πάρει μπρος το παλιό
αυτοκίνητο μου
συνεπώς είναι ένα πρόβλημα
που μπορεί
ίσως και όχι
να με απασχολήσει αργότερα.