Τη θάλασσα, λέει
Τη θάλασσα, λέει.
Γιατί δεν μου χαϊδεύεις τη θάλασσα;
καθώς
στα πόδια μας ανηφορίζει ένας καημός και ένα καράβι της γραμμής ανεπιφύλακτο, πλέει για λίγο και τινάζεται, μουσκίδι ο άνεμος και οι φτενές τζαμαρίες και τα λευκά ποπ κορν του μικροπωλητή – ματαιότης ματαιοτήτων, εξανίσταται.
Τη θάλασσα, λέει.
Γιατί δεν μου χαϊδεύεις τη θάλασσα;
Φωτό: Μαρία Καντ “Αρόδου”