Υπέρμαχοι ζωής
Εκείνοι που υπερμάχονται για τη ζωή τους
ξυπνούν με την ημεράδα των άστρων
πλένονται με σκέτο νερό
παρηγορούν το σφιγμένο τους δέρμα με ανανήψεις χαδιών
και τις καμπύλες των μαλλιών με χτένες κειμήλια
εμπιστεύονται στον αέρα.
Σπέρνουν τα ρούχα τους
και με φύλλα από δυόσμο στα δόντια
χαιρετούν το πρωί μας.
Τριγυρνούν με ένα πλατύ ψωμί στους δρόμους,
μυρίζουν πάνω τους οι ζυμώσεις
κι όταν το αλεύρι λείψει
σκορπίζονται στο στόμα των πουλιών και κελαηδούν
ενόσω μικραίνουν σε ψίχουλο.
Εκείνοι που υπερμάχονται για τη ζωή μας
το ‘δέντρο’ περιγράφουνε ως’ απόπειρα ουρανού’
το ‘σώμα’ ‘ιδέα που επαινείται’
και τη ‘γυναίκα’ ‘ τέχνη των λυγμών’ και ‘βήμα θόλου’.
Σείουν στοχαστικά με τη γλώσσα τον άνω άνθρωπο,
μακρές ματιές διακινούν την επάλληλη αλήθεια του όντος,
επεκτείνουν την δράση της όρασης,
το εύρος της αθέατης ύλης,
μιλούν για το πρωτογέννημα.