Scroll Top

Αγγελική Πεχλιβάνη – 12 Χαϊκού ενός κακού καλοκαιριού κι ένα ελπιδοφόρο (;) τάνκα

I.
Φυσάει αέρας
Σκοτεινού καλοκαιριού
Εξ ανατολών.

ΙΙ.
Ριπές κυμάτων
Θάλασσας μολυβένιας
Θα μας σαρώσουν.

ΙΙΙ.
Κίτρινος ποταμός
Με θημωνιές και στάχυα
Στις μπλε μου φλέβες.

ΙV.
Φύκια πελάγους
Αγχόνη στο λαιμό σου
Ω!…Моя любовь.

V.
Χάλκινος λίβας
Κρύβεται μες τον ίσκιο
Για να σε λιώσει.

VΙ.
Κόκκινη ρόγα
Στο χλοερό σου στήθος
Αίμα στο στόμα.

VII.
Μέσα στους στίχους
Με τα μεγάλα χαίρε
Σε φυγαδεύω.

VIII.

Δεν θα ξεχάσουν
Τη μυρωδιά των κρίνων
Των αγχεμάχων.IX.
Φλέγονται σπίτια
Φωτογραφίες γάμων
Λιώνουν σαν μοίρα.

Χ.
Άγλωσση γλώσσα
Η βοή φωνηέντων
Μακρών∙ πυρώνει.

ΧΙ.
Με μινοράκια
Σου ψιθυρίζω λέξεις
Δίχως αύριο.

ΧΙΙ.
Ας είν’ το τέλος
-Στο βάθος των ματιών σου-
Συμπονετικό.

XIII.
Είναι οι νεκροί
Που σκάλωσαν στα χείλη
Του καλοκαιριού
Τα υγρά τους σύμφωνα
Που θα μας ξεδιψάσουν.