Δεν είναι οντάς ο τόπος
να στον ορίζουν με τις ώρες τους
να τον διαγράφουν, να στον πατούν.
Σου δείχνει ένας, «ο τόπος σου
είναι ίσαμε εδώ, άλλο δεν κρίνω!»
Φαρόπλοια οι τόποι, ξενυχτούν
Μάνες, χωρίς δακτυλήθρα, κεντούν
ράβοντας καρδιές, νεφρά, σύννεφα
-ξεράβονται τα σύννεφα;-
Πλάσανε φως για να διαβαίνουμε
με βρεγμένα πόδια, πάνω στις πέτρες
ψηλαφίζοντας τις κλαίουσες ιτιές
φιλιώνοντας μ’ αγάλματα ανέμους
μην παίζοντας εν ου παικτοίς.
Σεράι στοιχημάτων δεν είναι ο τόπος
ούτε εκδοτήριο εισιτηρίων. Αισθάνεσαι;
(Τόπος, να λες, είμαι εγώ.
Περάστε απάνω μου, λοιπόν!)
(ανέκδοτο)