Ο Ίωνας Ντεκονέσκου γεννήθηκε στο Targu Logresti της Ρουμανίας το 1947. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου όπου αποφοίτησε με το διδακτορικό του στη φιλολογία. Υπηρέτησε ως καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, Φιλοσοφίας και Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Κραϊόβα. Διετέλεσε Κοσμήτορας Διεθνών Σχέσεων του ίδιου πανεπιστημίου, πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Mihai Eminescu, Πρόεδρος της Ένωσης Διεθνών Σπουδών Pro East και Διευθυντής της εκδοτικής εταιρείας Europa. Είναι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας, μέλος της Ένωσης Ρουμάνων Δημοσιογράφων, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ρουμάνων Συγγραφέων και Καλλιτεχνών ΗΠΑ, μέλος του Ερευνητικού και Συμβουλευτικού Συμβουλίου του Αμερικανικού Ινστιτούτου Βιογραφιών, μέλος της Ακαδημίας Πολιτισμός και Ποίηση της Μογγολίας και είναι επίτιμο μέλος της Docleau Academy of Sciences and Arts του Μαυροβουνίου. Έχει κερδίσει πολλά (πάνω από τριάντα) βραβεία και αναγνωρίσεις στη Ρουμανία για τη συνεισφορά του στις τέχνες και τον πολιτισμό της Ρουμανίας και πολλά βραβεία από άλλες χώρες όπως η Μακεδονία, το Μαυροβούνιο, η Μολδαβία, η Ιαπωνία, η Κούβα, η Σερβία, το Βέλγιο, η Τουρκία, η Ιταλία και ο ίδιος. Έχει γράψει πολλά βιβλία ποίησης, πεζογραφίας, άρθρα, δοκίμια, κριτικές και έχει μεταφράσει λογοτεχνία που έχει εκδοθεί σε όλη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Ασία.
*
Ion Deaconescu was born in Targu Logresti, Romania in 1947. He studied at the University ofBucharest where he obtained his PhD in philology. He served as professor of Political Sciences, Philosophy, and Geography at the University of Craiova. He has been Dean for International Relations of the same university, president of the Mihai Eminescu International Academy, President of the Pro East Association of International Studies and Director of the publishing company Europa.
He’s a member of the Union of Writers of Romania, member of the Association of Romanian Journalists, member of the International Association of Romanian Writers and Artists USA, member of the Research and Advisory Council of the American Institute of Biographies, member of the Academy of Culture and Poetry of Mongolia and is an honorary member of Docleau Academy of Sciences and Arts of Montenegro.
He has won numerous (over thirty) Prizes and Recognitions in Romania for his contribution to Romanian arts and culture, and many Prizes from other countries such as Macedonia, Montenegro, Moldova, Japan, Cuba, Serbia, Belgium, Turkey, Italy, and he has been named Laureate of Mihai Eminescu International Poetry Festival.
He has written many books of poetry, prose, articles, essays, reviews and he has translated literature that has been published throughout Europe, North America, and Asia.
ΣΑΝ ΑΣΤΕΡΙ ΗΡΘΕΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ
Ήρθες από πολύ μακριά
άσε με να φωνάξω τον αγέρα
να ευλογίσει την ελπίδα σου
τον ουρανό να επικαλεστώ
τα γαλανά σου μάτια να φυλάξει
που μόλις ξύπνησαν από
τα βέλη του Αυγερινού.
Μου λες πως κάτι αγνό
υπάρχει και θα παραμείνει
που θα εμπιστευτούμε
όχι μεταμέλεια ή κάποιο ψέμα
κινήσεις που θα εμπνέουν
σιγουριά, αναμένοντας για τη ζωή
που σαν το ουράνιο τόξο
απ’ του Θεού το μέτωπο
στα στήθεια ανθρώπων θα κρυφτεί.
Φοβάμαι πως απ’ όλα αυτά
μόνο ένα δάκρυ θα κυλήσει
σαν κι εσένα που ήρθες από πολύ
μακριά σαν ένα αστέρι από ψηλά.
LIKE A WATCHFUL STAR
You came from far away
allow me to invoke the wind
to enrich your hope
and to beg the sky to protect
your blue eyes awaken by the arrows
of the morning.
You tell me there is something
pure that must remain
as area of trust
neither lie nor remorse,
gestures would be still
guaranteeing confidence, waiting
for life resembling the rainbow
on God’s forehead hidden in unknown chests.
I fear that from all this
only a tear will emerge
you who came from faraway
a watchful star
*
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
Το σπίτι μου πέφτει λίγο λίγο
τούβλα πάνω από άλλα τούβλα
πεταλούδες μεθούν από το φως
πίνακες και φωτογραφίες
σε χρυσά κάδρα
από τον τοίχο πέφτουν
σαν τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου
όταν αργυρά κέρατα κάλεσαν
τους κυνηγούς
να δειπνήσουν στις αναμνήσεις
MY HOUSE
My house is falling apart
bricks fly over bricks
butterflies get drunk in light
paintings and photos in golden frames
drop off the walls
as in Saint Bartholomew’s night
when the silver horn called the hunters
to feast on memories
*
ΚΑΠΕΛΑ ΣΙΣΤΙΝΑ
Τα μάτια για λίγο δεν μπορούν
να δουν πέρα απ’ τη μύτη
τα χέρια ξέχασαν πώς να χαιρετούν
το στόμα γεμάτο φόβο
για τις λέξεις που ακολουθούν
σηκώνω τ’ αριστερό μου χέρι
για να το δει το δεξιό
τα κουρασμένα χείλη δεν φιλούν πια
ο ένας κρόταφος
δεν πλησιάζει τον άλλο
μια πυκνή ομίχλη μπαίνει
ανάμεσα στα δάχτυλα μας
κοιταζόμαστε
σαν να βρίσκουμε τον εαυτό μας
σε μια άλλη Καπέλα Σιστίνα
που με κλειστά μάτια βλέπουμε
THE SISTINE CHAPEL
For a while the eyes can’t see
beyond the nose
hands have forgotten the handshake
the mouth is drenched in the fear
of the next words
I raise my left hand
that the right one would face it
the tired lips don’t touch each other anymore
one temple doesn’t approach
the other
between the fingers a dense fog flows
while, amazed,
we look at each other
as if we would find ourselves
in another Sistine chapel
depicted with closed eyes
*
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΡΟΥΤΟ
Αιλουροειδής, η θάλασσα έρπεται
νωχελικά στα πόδια της
σαν ν’ αποζητά να νιώσει
τα δάχτυλα της
και τη φτέρνα
που η άμμος καλύπτει
καθώς ανοίγει τα μάτια της
το φως να την απαγάγει
πέραν του ονείρου της
προς την πύλη του Παραδείσου
με τις εφτά κλειδαριές
όπου οι δίκαιοι φυτεύουν όνειρα
για τον απαγορευμένο καρπό
THE FIRST FRUIT
Feline, the sea crawls lazily
at her feet
as if it wants to
feel her fingers
and her heel easily pounded
by the sand
when she will open her eyes
light will carry her
beyond her dreams
toward the gates of heaven
with the seven locks
where the righteous seed dreams
of the forbidden fruit
*
ΤΑΞΙΔΙ
Την ξανθιά στο τρένο των δώδεκα
και σαράντα πέντε
απ’ το Στράσμπουργκ στο Παρίσι
δεν θα την ξαναδώ.
Διάβαζε το Ντερ Σπήγκελ
κι οι στήλες του περιοδικού
έγιναν ράγες του τρένου
όπου τα γλυκά της μάτια ταξίδευαν
προς τη μεριά μου
και δίχως καμμιά ντροπή.
Εγώ ήμουν ενοχλημένος απ’ την άμμο
του χρόνου που έτρεχε
κατά μήκος της γραμμής, σε
κάθε σταθμό που περνούσαμε
και που ανακοίνωνε σαν τιμωρία
ο υπεύθυνος μηχανοδηγός.
Η ξανθιά στο τρένο των δώδεκα
παρά τέταρτο
απ’ το Στράσμπουργκ στο Παρίσι
ποτέ δεν έφυγε
για πουθενά.
JOURNEY
The blond in the quarter to one o’clock train
from Strasbourg to Paris
I will never see again.
She was reading “Der Spiegel”
and the magazine’s rows
became railways
which her warm glances travelled
towards me
and without any restrictions.
I was annoyed by the sand
of time running alongside each station
announced like a punishment
by the very conscientious conductor.
The blond in the quarter to one o’clock train
from Strasbourg to Paris
never ever left.
Nowhere.
*
στις παλάμες Σου
αν επιθυμείς
άνοιξε τα μάτια Σου να δεις
τις μέλισσες που άφησαν
το μέλι τους
στα κερένια νύχια Σου
και στο σταυρό κράτησε
τα δροσερά κλωνάρια
που μοιάζουν με πουλιά
έτοιμα να πετάξουν μακριά
προς τον τόπο της θυσίας
που λύνει τις αλυσίδες του χρόνου
καθώς περιμένουν την Ανάσταση Σου.
Τα καρφιά, Θεέ μου, πελαργοί
στον ουρανό των παλαμών σου
THE SKY OF YOUR PALMS
The nails, God, have flourished
in Your palms.
If You wish
open your eyes and discover
the bees leaving their honey
on your waxed nails
and behold verdant branches on the cross
all resembling a bird
ready to fly away
towards the mystery of sacrifice
that unchains time waiting your resurrection.
The nails, God, bloodstained cranes
on the sky of your palms.
*
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΖΩΝΤΑΝΟΥ
Τα ματόκλαδα σου πάντα συνηθισμένα
στα δάκρυα σου που μοιάζουν
με του ανέμου τη γραφή
σκέψη για κάποια γιορτή
που γέννησε η θλίψη
καμπάνα
φτερούγα λαίμαργη προς το τίποτα
του νέου σου θύματος.
Το σώμα σου ένας Ψαλμός
που το μυστήριο μεταμορφώνεται
σε δυστυχία, άσκοπα
κλειδωμένη στη φωτεινή σάρκα
να διαλογίζεται
πως το ζωντανό θα γίνει ιστορία
για των ψευδαισθήσεων τον πωλητή
γλυπτά στο χάος
του ποιητή η αλφαβήτα
που ξεκλειδώνει σκιαρά τραύματα.
Το σώμα σου στο χρόνο
ξανανιώνει μέσα στο ποίημα αυτό.
to your tears resembling air inscriptions
thought to make a celebration
from the sadness
bell
and wing to the greedy nothingness
of young prey.
Your body a Psalm
with mysteries transformed into misery
unreally locked in the splendorous flesh
pondering
what is alive will be a story
for the illusions seller
sculptures in chaos
the poet’s alphabet
that unlock shadowy wounds.
Your body of time
revives its youth in this poem.
Αρχίζεις να μαθαίνεις:
η νέα ζωή μάχεται με τη θύμηση
πώς να κλείσεις μια πληγή
τ’ άλλα σημάδια απαιτούν
τα δικαιώματα τους
για ν’ αποκτήσουν τη μεγάλη σωτηρία
τη στιγμή του μαχαιριού
πάνω σ’ άλλο μαχαίρι
λέξεις που μπήγουν τα καρφιά τους
στα ενωμένα σώματα μας
το είδος του τάφου
που έχουμε σκάψει
τα λουλούδια του ανθοπώλη
ακατόρθωτα όνειρα
και γαμήλια δαχτυλίδια.
Μην ξεχάσεις να δώσεις στο ζητιάνο
την απορία του κλειδιού.
PERPLEXED KEY
You begin to learn:
a new life fights with memories
you heal a wound
other scars ask for their right
to earn the great salvation,
during the time of knife to knife
words that push their nails
into our joint flesh
the kind of grave we’re thrown
flower of the seller
obsolete dreams and wedding rings.
Yet don’t forget to give the beggar
the perplexed key of dawn.
Φίλοι παραμονεύουν
στην τεθλασμένη λάμψη του τσεκουριού
μη κι αποξενώσουν τ’ όνειρο μου
που ντύθηκε της αγάπης τη γιορτή.
Στο γρήγορο χρόνο που ζούμε
μας αξιολογούν εν απουσία
καλοκαιρινής βροχής τραγούδι
μακρινή ανάμνηση
κι ίσκιος δίχως μέλλον
μονάχα όνειρα που ξέπεσαν.
Τώρα μόνο η ηχώ
αναγνωρίζει τη φωνή μου.
THE RAIN SONG
Friends on the prowl
with broken shine of the axe
not to alienate my dream
changed in love and celebration.
In times so hasty
each judged in absentia
the summer rain’s song
faraway memory
and shadow with no future
just dreams
fallen in disgrace.
Now, only the echo
recognizes my call.
*
ΚΛΕΨΥΔΡΑ
Η άμμος κυλάει απαλά
άντρας ανάμεσα σε δίψα και κραυγή
στην ερημιά που μένει
δίχως απάντηση, μπορείς
να μιλήσεις για μια γέννα
στην αναστημένη σιωπή
ο πόνος ζητά βοήθεια
στα χιονάτα νοσοκομεία
κι εσύ περιμένεις ένα χέρι,
μια λέξη, ίσως το δηλητήριο
τη νύχτα που αγνοήθηκε
απ’ τ’ αρωματισμένα χείλη
η διακοπές του φωνήεντος που
πίστεψες σα να `ταν γλυκός γονιός.
Η άμμος κυλάει απαλά
αέρας ανάμεσα σε γη κι ουρανό
ω, η κατάρρευση
το γλυκό φιλί στα χείλη
του τίποτα
HOURGLASS
Sand flows softly
man between thirst and shout
in the wilderness that will remain
without any answer
one can speak of a birth
in the reincarnated silence
pain calls for help
in the snow hospitals
and you wait for a hand
a word, perhaps poison
night ignored by the perfume of lips
the vowel’s holiday in which you believe
las if a loving parent
Sand flows softly
air between earth and sky
oh, the collapse
the sweet slide
a false kiss on the lips
of nothingness.
Μετάφραση: Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by Manolis Aligizakis
______________________________________________
Ο Μανώλης Αλυγιζάκης, Κρητικός-Καναδός ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής. Είναι ο πιο πολυγραφέστατος συγγραφέας-ποιητής και μεταφραστής της ελληνικής διασποράς. Σε ηλικία έντεκα χρονών αντέγραψε το πασίγνωστο επικό-ρομαντικό ποίημα ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ που τελευταία εκδόθηκε σε περιορισμένο αριθμό 100 αριθμημένων αντιτύπων και είναι διαθέσιμο στην τιμή των 5.000 δολλαρίων Καναδά για τους εκλεκτικούς συλλέκτες σπανίων βιβλίων: το πιο ακριβό βιβλίο του είδους του στον κόσμο. Τελευταία έγινε επίτιμος καθηγητής και συνεργάτης της International Arts Academy και του απονεμήθει ο τιμητικός τίτλος Master of the Arts in Literature. Ξεχωρίζει για τη δυνατότητά του να κομίζει εικόνες και ιδέες με πλούσιο και συνειρμικό τρόπο που αγγίζουν βαθιά τον αναγνώστη.
Γεννήθηκε στο χωριό Κολυμπάρι δυτικά από τα Χανιά της Κρήτης το 1947. Όταν ήταν ακόμα σε παιδική ηλικία η οικογένεια του μετακόμισε πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα όπου σπούδασε παίρνοντας πτυχίο Πολιτικών Επιστημών από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία για δυο χρόνια κι ύστερα μετανάστευσε στο Βανκούβερ του Καναδά όπου ζει έως τώρα και παρακολούθησε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Σαϊμον Φρεϊζερ.
Έχει γράψει τρία μυθιστορήματα, ένα μεγάλο αριθμό βιβλίων ποίησης που άρχισαν να εκδίδονται τα τελευταία χρόνια, αρκετά άρθρα, διηγήματα και μελέτες στα αγγλικά και στα ελληνικά που έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ανθολογίες και εφημερίδες στον Καναδά, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, Μεγάλη Βρετανία, στην Αυστραλία, Ρουμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Λίβανο, Σουηδία, Βραζιλία, Πακιστάν και στην Ελλάδα.
Η ποίηση του έχει μεταφραστεί στη Ρουμανική γλώσσα, στη Σουηδική, στην Ουγγρική, στην Αραβική, στα Ισπανικά, στα Γαλλικά, στα Γερμανικά, στη Σερβική, στην Πορτογαλική, Τουρκική, και στη Ρώσικη γλώσσα, στα Ουκρανικά, στα Ιαπωνικά, στα Κινέζικα, στα Ιταλικά, κι έχει παρουσιαστεί σε διάφορους φορείς των χωρών αυτών.
Η μετάφραση του στα αγγλικά Απάντων Γιώργου Σεφέρη, κατέληξε στις βραχείες λίστες των Ελληνικών Βραβείων Λογοτεχνίας για εκδόσεις του 2012.Το Σεπτέμβριο του 2017 βραβεύθηκε με το Πρώτο Βραβείο Ποίησης στο Διεθνές Φεστιβάλ Μιχαήλ Εμινέσκου, στην Κραϊόβα της Ρουμανίας.