Φίλος: Ομφαλοσκόπηση ή με τηλεσκόπιο κοιτούν ο ποιητής και η ποιήτρια τ’ αστέρια;
Ποιητής-Ποιήτρια: Και τα δύο είναι θεμιτά. Όμως κάθε ποιητής, κάθε ποιήτρια, πρέπει να είναι εφοδιασμένος και εφοδιασμένη και με ένα περισκόπιο με πρισματικούς φακούς για να συλλαμβάνουν την πραγματικότητα γύρω τους, να χτενίζουν τον ορίζοντα, να εντοπίζουν. Και βέβαια απαραίτητες οι ευαίσθητες απολήξεις των δαχτύλων τους για να ψηλαφούν το συλλογικό τραύμα.
Φίλος: Αν η γη μας είναι ένα πολυφορεμένο παπούτσι που λιώνει πια ύστερα από τόσους αιώνες πολέμων, αδικίας και ρύπανσης, τι είναι τα ποιήματα;
Ποιητής-Ποιήτρια: Μπορεί να είναι τα κορδόνια που το πνίγουν, μπορεί να είναι όμως και η σόλα από κάτω που το υψώνει, ή η γλώσσα αναβάτης που το διευρύνει. Μπορεί κάθε ποιητής, κάθε ποιήτρια να είναι μόνο ο τσαγκάρης που με τα φτωχά του εργαλεία προσπαθεί να κάνει πάλι αυτό το ταλαίπωρο παπούτσι να περπατήσει προς τα εμπρός.
Φίλος: Γιατί;
Ποιητής-Ποιήτρια: Γιατί οφείλει, γιατί αυτός και αυτή είναι η Φωνή της φυλής που ταξιδεύει στους αιώνες, γιατί είναι ο Μάγος που Ιερός Τράγος θυσιάζεται στο μέσον του κύκλου ή Μάγισσα που καίγεται στην πυρά, γιατί επωμίζονται το συλλογικό τραύμα και συγκεντρώνουν στα θερμοκήπια των στίχων τους όλους τους βλαστούς και τους σπόρους της μνήμης.
Φίλος: Γιατί απαντάς ως ποιητής και ποιήτρια ταυτόχρονα;
Ποιητής-Ποιήτρια: Γιατί μόνον όταν τα δύο φύλα αντιπροσωπεύονται επάξια, μόνον όταν οι γυναίκες ποιήτριες μπορέσουν να αρθρώσουν τον δικό τους απόλυτα σεβαστό λόγο ύστερα από αιώνες σιωπής, μόνον όταν ο δυισμός απαλειφθεί, τότε μπορούμε να μιλάμε για κοινωνικούς αγώνες και δικαιοσύνη.
Βιότοπος Πολιτισμού
