Η ποίηση όπως και κάθε άλλη καλλιτεχνική δημιουργία, έχει διπλή φύση.
Σε κάθε έργο υπάρχει αισθητική και κοινωνική διάσταση. Οι κοινωνικές συνθήκες αποτελούν πάντα για τον ποιητή αισθητικό ερέθισμα και κάθε έργο ζει και «αναπνέει» μέσα στον χρόνο, αφού το ίδιο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής στιγμής που το γέννησε.
Όσο οι ανθρώπινες κοινωνίες αλλάζουν, άλλο τόσο αλλάζει και ο τρόπος που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται τον κόσμο. Η ιστορία διαμορφώνει την αισθητική συνείδηση και σε κάθε έργο αφήνει ανεξίτηλα το αποτύπωμα της. Συγγραφέας και αναγνώστης συνιστούν ένα δυναμικό δίπολο. Η σχέση τους συλλαμβάνει τον εαυτό της σε μια αυτονομία όπου η γραφή αναδεικνύεται ως μέγιστο κοινωνικό ενέργημα.
Φυσικά η μαζική παραγωγή έργων τέχνης και βιβλίων, η εμπορευματοποίηση τους και η διάχυσή τους στο αναγνωστικό κοινό μέσω των νόμων της αγοράς, τα μετατρέπει σε φορείς και εργαλεία παραγωγής και διαμόρφωσης ιδεολογίας, αιχμαλωτίζοντας αυτά ως προϊόντα και τον δημιουργό τους σε συνθήκες και στεγανά όπου πολλές φορές η ίδια η ελευθερία τους και ο πνευματικός τους χαρακτήρας, υπονομεύονται. Χαρακτήρας που θα έδινε σε αυτά και τον δημιουργό, την δύναμη να λειτουργεί ως ανάχωμα απέναντι σε κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς συσχετισμούς, που βυθίζουν την κοινωνία σε απόγνωση και τέλμα.
Κάθε πολίτης αλλά και κάθε πνευματικός δημιουργός κατά μείζονα λόγο, έχει να αντιμετωπίσει στις μέρες μας, την συντριβή κάθε σταθερότητας, την δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου, μια σκληρή πολιτικό-οικονομική χειραγώγηση, σύγχυση, ταραχή, φόβο, την διάλυση του κοινωνικού ιστού, την έλλειψη αλληλεγγύης, την κακοήθη εξαλλαγή αυτού που μέχρι πρότινος ήταν υγιής κοινωνικός ιστός.
Σε αυτές τις συνθήκες δεν αρκεί από συγγραφείς η απλή καταγραφή. Η απλή αποτύπωση της αρνητικής συγκυρίας. Μια άλλη στάση, πρέπει να γίνει εφικτή. Μια άλλη έκφραση φωνής, ίσως μέσα από συλλογικότητες, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσει και να ανασυστήσει μια κοινωνική «φωνή» που θα συμβάλλει στην ατομική και συλλογική αφύπνιση.
Κάθε στίχος-κάθε έργο, σε αυτήν την δύσκολη συγκυρία μπορεί να γίνει ταυτόχρονα πολύτιμο εργαλείο αλληλεγγύης και ενεργητική συνιστώσα συμπόρευσης, δύναμης και ανθρωπιάς.