Φροσούλα Κολοσιάτου – Η αξιακή άλωση γίνεται πρόκληση και έναυσμα για τον λογοτέχνη-λειτουργό

Ανάμεσα φως και σκοτάδι
Ο ποιητής
Προχωρά γεμάτος αγωνία
Βρίσκεται σε τυφλό σημείο
Γοητευμένος από κίνδυνο
Ανιχνεύει εντυπώσεις
Θέλει να επαληθεύει ότι ξυπνάει
Μέσα του
Γύρω του
Πομπός και δέκτης
Τα δάκτυλα του
Ευαίσθητες απολήξεις στο συλλογικό

Κάτω από ουράνιο θόλο
Το παρελθόν είναι παρόν
Όπως μετά τη βροχή
Μικρές στάλες στην άσφαλτο
Περάσματα ανθρώπων μέσα στους αιώνες
Ομολογούν το θαύμα η το θάνατο

Διαθλάται η πραγματικότητα
Ανάμεσα γίνεται
Η αποκατάσταση του κόσμου
Σαν νέα κατασκευή
Με αξιώσεις αλήθειας

Το λογοτεχνικό έργο, όπως άλλωστε κάθε έργο τέχνης, αποτυπώνει την πραγματικότητα με τον τρόπο που την βιώνει ο δημιουργός. Η Ιστορία γράφεται από τον ιστορικό μελετητή που βρίσκεται σε απόσταση από τα παρελθόντα γεγονότα, συλλέγει τα πεπραγμένα του χθες και προσπαθεί να τα εντάξει με βάση το αίτιο και το αιτιατό, μακριά από κάθε υποκειμενισμό και προσωπικές θέσεις. Ο λογοτέχνης από την άλλη πλευρά καταθέτει στο γραπτό έργο το τώρα, την σύγχρονη βιωματική εμπειρία με τα προσωπικά επιλεγμένα μέσα της τέχνης του, μετουσιώνοντας έτσι το γεγονός σε καλλιτεχνική δημιουργία. Δεν περιορίζεται από τις μεθόδους και τις νόρμες της επιστήμης καθώς η αυτοέκφραση αποτελεί για τον λογοτέχνη αυτονόητη και αυθόρμητη ανάγκη και τα μέσα που χρησιμοποιεί διαπλάθουν τον προσωπικό του κώδικα απόδοσης του περιεχομένου και επικοινωνίας με τον ‘άλλον’. Ότι τον περιβάλλει τον συγκινεί ή τον συγκλονίζει μετασχηματίζεται σε ποίηση κάθε μορφής και είδους, που είναι η ίδια η αλήθεια του.