NABELSCHNUR
Gestern seine unreifen Augen nur für mich
bleib klein
etwas länger noch
etwas länger noch
Mach ein bisschen zur Seite Mutter
dein Schatten fällt aufs Leben und ich sehe es nicht
ich kann auch alleine schreiten
Na hier, ich, die vergessen hat,
wie man es schafft,
krieche in meine Gebärmutter
hab ein anderes Kind zu ernähren
ΟΜΦΑΛΙΟΣ ΛΩΡΟΣ
Χθες τα άγουρα μάτια του μόνο για μένα
μείνε μικρός
άλλο λίγο
άλλο λίγο
Κάνε λίγο πιο ΄κει μάνα
πέφτει η σκιά σου στη ζωή και δεν τη βλέπω
μπορώ και μόνος μου να περπατώ
Να ΄δω εγώ που ξέχασα
πώς θα τα καταφέρω
μπαίνω στη μήτρα μου
έχω άλλο παιδί να μεγαλώσω
DIE KINDER MIT DEN AUSGETROCKNETEN AUGEN
Ich kehre immer wieder und immer wieder zurück
zum Ort des Verbrechens
in die Wüste meiner Kindheit
gnädiger Herr, wollen Sie mich ein bisschen lieben?
Sie vielleicht gnädige Dame?
Ich bin so durstig
hungrig
mir ist kalt
ich ziehe an was Sie auch immer bevorzugen
auch nur eine Zärtlichkeit
würde meinen Durst zähmen
verprügeln Sie mich
ich werde lernen mit diesem Kontakt auszukommen
lieber Hund gut trainiert
der Fußtritt, Bedingung der Liebe
Ihr Anruf hängt in der Warteschleife
komm schon, die Männer heulen nicht
sie rüsten sich mit Härte aus
ziehen sich an mit Verlassen
und hier ruhen
jene Kinder mit den ausgetrockneten Augen
Können Sie uns bitte helfen?
Ich kann den Hörer auf den Apparat nicht legen
ich habe keine Arme
man hat sie ausgewurzelt
damals als sie versuchten zu umarmen
diejenigen die keine Umarmungen wollten
Man hört das Weinen eines Kleinkindes
es gießt meine Arme
sie verwurzeln sich
verlängern sich beträchtlich
falls ich nicht dich umarme
werden sie sich um mich wickeln
und mich erwürgen
Ich liebe dich
ohne Fußtritte
ohne Geschrei
TA ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΤΕΓΝΑ ΜΑΤΙΑ
Επιστρέφω ξανά και ξανά
στον τόπο του εγκλήματος
στην παιδική μου έρημο
κύριε θέλετε να με αγαπήσετε λίγο;
Εσείς καλέ κυρία;
Διψώ πολύ
πεινώ
κρυώνω
Ντύνομαι ό,τι θέλετε
ένα χάδι μόνο
θα μου δάμαζε τη δίψα
χτυπήστε με
θα μάθω να μου φτάνει ετούτη η επαφή
καλό σκυλί εκπαιδευμένο
η κλωτσιά, όρος της αγάπης
Η κλήση σας βρίσκεται σε αναμονή
έλα, οι άντρες δεν κλαίνε
αρματώνονται σκληράδα
ντύνονται εγκατάλειψη
και ενθάδε κείνται
τα παιδιά εκείνα με τα στεγνά τα μάτια
Μπορείτε να με βοηθήσετε σας παρακαλώ;
Δεν μπορώ να βάλω το ακουστικό στη θέση του
δεν έχω χέρια
κόπηκαν από τη ρίζα
τότε που γύρευαν να αγκαλιάσουν
εκείνους που δε θέλαν αγκαλιές
Ένα κλάμα μωρού ακούγεται
ποτίζει τα χέρια μου
φυτρώνουν
μακρύναν πολύ
αν δεν αγκαλιάσω εσένα
θα τυλιχτούν γύρω μου
και θα με πνίξουν
Σ’ αγαπώ
χωρίς κλωτσιές
χωρίς φωνές
✦
ALS WÄRST DU IMMER HIER
Ich hatte eine Hoffnung
dass auch du vielleicht neidisch wärst
wie hat es Lazarus geschafft?
Keine Antwort
falls du unter die Erde kommst, kommst du nie wieder heraus
stabiler Grabstein
schwer
unbeweglich
Da zurzeit Ostern ist meinte ich
würdest du dich es wagen
und da dich die Erde nie zähmen konnte
dich draußen herumzutreiben
innerhalb meiner Seele immer
ΩΣΕΙ ΠΑΡΩΝ
Είχα μία ελπίδα
μήπως ζήλευες κι εσύ
ο Λάζαρος πώς τα κατάφερε;
Απόκριση καμιά
αν μπεις στο χώμα δεν ξαναβγαίνεις
πλάκα σταθερή
βαριά
ακούνητη
Έλεγα μήπως Πάσχα που είναι
το τολμήσεις
αφού ποτέ δεν σε τιθάσευσε το χώμα
έξω τριγυρνάς
μες την ψυχή μου πάντα
Christina Lampousi wurde in Molaoi in Lakonia geboren und ist dort auch aufgewachsen. In ihrer Heimatstadt ist sie als Rechtsanwältin tätig. Sie ist am Nationalen Konservatorium Piräus als Musikerin ausgebildet worden (Abteilung für Byzantinische Musik, Klavier, Blasinstrumente). 2011 hat sie die Theatergruppe «ἰᾶσθε θεάτρῳ» gegründet und hat die Regie bei verschiedenen Theaterstücken aus dem internationalen Repertoire, sowie auch bei Märchenklassikern ihres Arrangements, geführt. Sie übersetzt und schreibt auch eigene Theaterstücke («Innerhalb des Randes», Seixpirikon Verlag, und «Auf den Spuren unserer Helden»). Sie bereitet die Sendung für Poesie “Momente der Lyrik” für die Stattliche Rundfunkanstalt Griechenlands vor. Ihre Gedichte werden von Zeit zu Zeit in bekannten Druck- und digitalen Zeitschriften veröffentlicht und auch auf Literaturwebsites.
✦
Η Χριστίνα Λαμπούση γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Μολάους Λακωνίας, όπου και διατηρεί δικηγορικό γραφείο. Είναι απόφοιτος του Εθνικού Ωδείου Πειραιώς (Τμήμα Βυζαντινής Μουσικής, πιάνο, πνευστά). Το 2011 σύστησε τη θεατρική ομάδα «ἰᾶσθε θεάτρῳ» κι έχει σκηνοθετήσει διάφορα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, καθώς και κλασσικά παραμύθια σε δική της θεατρική διασκευή. Μεταφράζει και συγγράφει θεατρικά έργα («Εντός περιθωρίου», εκδόσεις Σαιξπηρικόν και «Στα χνάρια των ηρώων μας»). Επιμελείται στην ΕΡΤ το ποιητικό ένθετο “Στιγμές ποίησης”. Γράφει ποιήματα, που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί σε γνωστά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστότοπους.
Katharina Liatzoura schreibt Gedichte, macht Übersetzungen und fotografiert künstlerisch. Sie übersetzt in die deutsche Sprache zeitgenössische griechische Lyrik und ins Griechische deutschsprachige Belletristik. Manchmal interviewt sie auch Kolleg*innen und schreibt ihre Gedanken über deren Bücher.
Geboren 1972 in Stuttgart. Hat Germanistik an der Aristotelischen Universität in Thessaloniki studiert und ein Masterstudium im Kulturmanagement an der Griechischen Fern-Universität absolviert. Sie lebt in Chalkida, auf Euböa, und arbeitet als Deutschlehrerin in der Oberstufe. Sie ist Mitglied des PEN Griechenlands.
✦
Η Κατερίνα Λιάτζουρα ασχολείται με την ποίηση, την μετάφραση και την καλλιτεχνική φωτογραφία. Μεταφράζει προς τα Γερμανικά ποιήματα σύγχρονης ελληνικής ποίησης και προς τα Ελληνικά γερμανόφωνη λογοτεχνία. Ενίοτε συνομιλεί και με ομότεχνους της και καταγράφει τις σκέψεις της για τα βιβλία τους.
Γεννήθηκε το 1972 στην Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στην Πολιτιστική Διαχείριση από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Ζει στην Χαλκίδα και εργάζεται στην Μέση Εκπαίδευση Εύβοιας ως Φιλόλογος της Γερμανικής Γλώσσας. Είναι μέλος του PEN Ελλάδας.
web: https://katerinaliatzoura.gr/
email: liatzoura@yahoo.gr