Scroll Top

Drei Gedichte von Eftychia – Alexandra Loukidou | Τρία ποιήματα της Ευτυχίας – Αλεξάνδρας Λουκίδου

Cirque du freak

Der Park mit den Wohnwagen
und den Geschäften die tätowieren
knurrt sein Ziel
hofft obwohl er nicht versteht.
Im Zirkus Beyli der Schauder und die Autarkie
simple Unterteilung der Welt.

[Exotische Tiere in den Hinterhöfen
die, die Räder still stellen, Käfige
und verrostete Kleinlastwagen
Frauen mit Bart die wollüstig liegen
auf einem Brautbett
Zwerge die gerade aus dem Feldzug zurückgekehrt sind
Jungen mit Hundemaske und krummen Krallen
und sonderbare Aufführungen
mit Monstern, Unangepassten
und Gesichtern von Geburt an verzerrt.]

Der Riese und das Elektrik-Mädchen haben geheiratet
ich bin die Frucht einer Blutschande, erzählte das Kind-Hummer
und habe perversen Humor.
Aus seiner akrobatischen Schaukel herab
warnt der Lufttrommler
wie ein Engel vom Himmel:
Hütet euch vor dem anderen
gestörtes Licht strahlen seine Grenzen aus.

Die Experten kamen zum Entschluss:
Das stachelige Tastgefühl trägt die Hauptverantwortung
die exzellente Verdrängung des Geschlechtsverkehrs
der Zapfenstreich der Vögel.
Wer könnte sie beschuldigen
weil sie von Zeit zu Zeit zertrümmert werden?
Wer wird seinen Blick abwenden
von dieser Allegorie
die wesensgleich mit der Acherousia ist?

Cirque du freak

Το πάρκο με τα τροχόσπιτα
και με τα μαγαζιά που κάνουν τατουάζ
γρυλίζει τον προορισμό του
ελπίζει κι ας μην κατανοεί.
Στο τσίρκο Μπέιλι η φρίκη κι η αυτάρκεια
απλή υποδιαίρεση του κόσμου.

[Ζώα εξωτικά στις πίσω αυλές
που ακινητούν ρόδες, κλουβιά
και σκουριασμένα φορτηγάκια
γυναίκες με μούσι ξαπλωμένες ηδυπαθώς
σε νυφικό κρεβάτι
νάνοι που μόλις γύρισαν από την εκστρατεία
αγόρια με μάσκα σκύλου και νύχια γαμψά
και νούμερα αλλόκοτα
με τέρατα, απροσάρμοστους
και πρόσωπα εκ γενετής αλλοιωμένα.]

Ο γίγαντας και το ηλεκτρικό κορίτσι παντρεύτηκαν
είμαι καρπός αιμομιξίας, έλεγε το παιδί αστακός
κι έχω διεστραμμένο χιούμορ.
Από την ακροβατική του κούνια
ο εναέριος τυμπανιστής
σαν άγγελος εξ ουρανού ειδοποιεί:
Φυλαχτείτε από τον άλλον
εκπέμπουν φως διαταραγμένο τα όριά του.

Οι ειδικοί αποφάνθηκαν:
Η αγκαθωτοί αφή φέρει την κύρια ευθύνη
ο εξαίσιος παραμερισμός των περιπτύξεων
το σιωπητήριο των πουλιών.
Ποιος θα βρεθεί να τους κατηγορήσει
που κάθε τόσο θρυμματίζονται;
Ποιος θ’ αποστρέψει το βλέμμα του
απ’ την αλληγορία αυτή
την ομοούσια με την Αχερουσία;

Und was meint der Dichter?

-Dass das Verbrechen
für einen Augenblick seinen Täter freisprechen wird

dass die Schwerkraft einer Wimper
und eines Lorbeerblattes das Schleifen
Wellen anheben
und die Fundamente einer dunklen Stadt
ins Transparente verrücken werden

dass die Zunge
die Güte der Flügel einweihen wird
und die Gladiatoren
-nüchtern und früh morgens –
mit den ertrunkenen Säuglingen auf den Armen
vom unerschütterlichen Schatten
in den Tempel einer Schulklasse
fortschreiten werden.

Και τι πιστεύει ο Ποιητής;

-Ότι το έγκλημα
θα αθωώσει για μια στιγμή τον δράστη του

πως η βαρύτητα μιας βλεφαρίδας
κι ενός δαφνόφυλλου το σύρσιμο
θ’ ανασηκώσουν κύματα
και τα θεμέλια μιας πόλης σκοτεινής
στο διάφανο θα τα μετατοπίσουν

ότι η γλώσσα
την καλοσύνη των φτερών θα εγκαινιάσει
κι οι μονομάχοι
-νηφάλιοι και πρωινοί –
με τα πνιγμένα βρέφη αγκαλιά
απ’ την ασάλευτη σκιά
μες στον ναό μιας τάξης σχολικής
θα προχωρήσουν.

Vergebliche Abwägung

Und je schneller du es wahrnimmst
desto schlimmer für dich
weil die Poesie eine Sintflut ist
-sie ist keine Arche, mein lieber Noah –
ein silbernes Löffelchen mit dem du die Kommunion empfängst
all das was im Feuer aushält.
Du wirst von den schlechten Nachrichten nicht ausgeschlossen
so arg du sie auch voraussehen magst.
Ein Landkampf ohne deine Einwilligung
na, versuch dich mal bis zum Sonnenuntergang zu bestimmen
die Neurosen stillzulegen
die Handlung zu verstehen
von nur einer oder zwei Aufnahmen
verstohlen aus der Dachterrasse
-mehr weiß das Geißblatt
im Freiluftkino –
aber der Winter der Wörter
ein unwegsamer Abhang.

Und alle diejenigen die hinter dir herrennen
angeblich um dich zu retten
und die Bäume und deren Schatten vorspielen
Sturmlampen und saftige Orangen
ach, wie wegen eines unbedeutenden Anlasses
reißen sie das Fädchen von deinen Wörtern auf
entblößen dich
und der Platz ist überfüllt
von Karnevalisten und Faschingswagen
und du ein Schmetterling der verbrennt
unter den Scheinwerfern.

Μάταιη αναμέτρηση

Κι όσο πιο γρήγορα το αντιληφθείς
τόσο χειρότερα για σένα
γιατί η ποίηση είναι κατακλυσμός
-δεν είναι κιβωτός, καλέ μου Νώε –
ένα ασημένιο κουταλάκι να μεταλάβεις
όσα αντέχουν στη φωτιά.
Δεν εξαιρείσαι απ’ τις κακές ειδήσεις
όσο κι αν τις προβλέψεις.
Μάχη χερσαία χωρίς τη συγκατάθεσή σου
κι άντε να προσδιοριστείς μέχρι τη δύση του ηλίου
ν’ ακινητοποιήσεις τις νευρώσεις
να καταλάβεις την υπόθεση
από ένα δυο πλάνα μόνο
κλεφτά απ’ την ταράτσα
-πιο πολλά ξέρει το αγιόκλημα
στα θερινά σινεμά –
μα ο χειμώνας των λέξεων
ένας κατήφορος δύσβατος.

Κι όλοι αυτοί που τρέχουν ξοπίσω σου
δήθεν για να σε σώσουν
και προσποιούνται τα δέντρα και τον ίσκιο τους
λάμπες θυέλλης και ζουμερά πορτοκάλια
αχ, πόσο δι’ ασήμαντον αφορμήν
τραβούν την κλωστίτσα απ’ τα λόγια σου
σε ξεγυμνώνουν
κι είναι κατάμεστη η πλατεία
από καρναβαλιστές και άρματα
κι εσύ πεταλούδα που καίγεται
κάτω απ’ τους προβολείς.

Die Gedichte stammen aus dem Gedichtband «Der Pförtner der Tage» (Kedros Verlag, 2022).
Τα ποιήματα προέρχονται από την συλλογή «Ο θυρωρός των ημερών» (εκδόσεις Κέδρος, 2022).

Βιογραφικό Κατερίνα Λιάτζουρα

Βιογραφικό Ευτυχία – Αλεξάνδρα Λουκίδου