DAS SCHMETTERLINGS-PHÄNOMEN
Nackter Raum. Vergraben in der Erde. Bebelplatz in Berlin
weiße Wände. Weiße Bücherregale. Leer. Hartnäckig wie Erinnerung
die Lampe. Licht aus einer sternbesetzten Decke. Niemand bewohnt ihn.
Nur plötzlich ein Schmetterling, als käme er durch einen Spalt des Geistes,
dringt ins Absolute ein. Ins Geringste der Stille der Flügelschlag.
Wo die Starre bricht. Eines Nachts mag unerwarteter
Regen kommen. Aus Glühwürmchen. Visionen vielleicht verbrannter Worte.
Flammen eines unsichtbaren Feuers. Die flackern und klingen in der Schlaflosigkeit
über solchen dunklen
kranken Tagen.
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ
Γυμνό δωμάτιο. Θαμμένο μες στη γη. Πλατεία Bebel
στο Βερολίνο λευκοί τοίχοι. Βιβλιοθήκες λευκές. Άδειες.
Επίμονη σαν μνήμη η λάμπα. Φως από έναστρη οροφή.
Κανένας δεν το κατοικεί. Μόνο μια πεταλούδα ξαφνικά
σαν από χαραμάδα του μυαλού εισβάλλει στο απόλυτο.
Στης σιωπής το ελάχιστο φτερούγισμα.
Όπου ραγίζει η ακινησία. Μια νύχτα μπορεί να ’ρθει
απρόβλεπτη βροχή. Από πυγολαμπίδες. Οπτασίες ίσως
θα ’ναι καμένων λέξεων. Φλόγες αόρατης πυράς. Ν’
αχνοφέγγουν και να ηχούν μες στην αγρύπνια πάνω από
τέτοιες σκοτεινές άρρωστες μέρες.
GEHEND
Und wenn ich diese Nacht nicht begehrte,
mich in die blaue Kälte zu hüllen
gehend in der Dunkelheit
entlang der Felsen
All jene
gefrorenen Sterne
die ich einst
fallen sah.
ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ
Κι αν δεν γύρεψα απόψε
το μπλε ψύχος να ντυθώ
περπατώντας νύχτα
σύρριζα στα βράχια
Όλα εκείνα
τα παγωμένα αστέρια
που είδα κατά καιρούς
να πέφτουν
EUROPA
Verrückter Januar-Mond
mit Angelschnüren und Haken
im Meer- Friedhof von Aigeus,
steigt auf wie ein Ballon
Krümel zerbrochener Seelen
Yasmin, Ahmed
und Isar, ihr kleiner Sohn,
mit den teuren löchrigen Rettungswesten
mit ihrem Traum als Münze zwischen den Zähnen
Geschmack bitteren Kupfers. Es weht das Lüftchen
der Seelen. Immer nach Norden, immer höher,
immer weiter nach Westen zieht es, damit sie wenigstens aus der Ferne,
ohne Verzweiflung fast ohne Hoffnung
das unbekannte Land der Verheißung sehen.
EUROPA
Τρελό φεγγάρι του Γενάρη
με πετονιές και άγκιστρα
στη θάλασσα νεκροταφείο του Αιγέα
σαν αερόστατο ανεβαίνει
Ψίχουλα ψυχών θρυμματισμένων
Η Γιασμίν ο Άχμεντ
και Ιζάρ ο μικρός τους γιος
με τ’ ακριβά τρύπια σωσίβια
με τ’ όνειρό τους νόμισμα στα δόντια
γεύση στυφού χαλκού. Φυσάει το αεράκι
των ψυχών. Όλο βόρεια όλο και πιο ψηλά
όλο πιο δυτικά πηγαίνει να τη δουν έστω από μακριά
χωρίς απόγνωση σχεδόν χωρίς ελπίδα
την άγνωστη γη της Επαγγελίας
Aus dem Gedichtband «Yasmin, Ahmed und Isar ihr kleiner Sohn» (Mikri Arktos Verlag, 2022)
Από την ποιητική συλλογή «Η Γιασμίν ο Άχμεντ και Ιζάρ ο μικρός τους γιος» (εκδόσεις Μικρή Άρκτος, 2022)
Σημείωση: Τα ποιήματα οι μεταφράσεις, καθώς και η φωτογραφία της εκλιπούσας ποιήτριας δημοσιεύονται με άδεια της αδερφής της Πιερέττας Σακελλαρίου.