ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

A FAIRY TALE BEFORE PHORCYNA’S ⃰DREAM

Phorcyna’s God
before every dream would look at the water
and say
about the big tree
that supposedly it started from the soul
and rose up to the aspirate stress in the sky

in the winter vigils he would say
children get together blowing the conch
and opening their eyes to the oceanto see the colour of Ithaca

the highest would even remember the poet
who would confess his blood
here the crafty one awoke
here the silver of the olive-tree illuminated him

However, despite all searches God couldn’t find the King
because
the King is everywhere
small and immense Nobody
lurks at midnight in Polyphemus’s tear
who can’t see his black body

Then a small girl would come
she would take him by the hand
can you hear the sea? She’d ask him
we must go there
you shouldn’t
play with my body only at midnight
therethere dare the dreams
therewe must go

Translated by M. Byron Raizis

⁕ (Φόρκυνος δέ τίς ἐστι λιμήν, ἁλίοιο γέροντος, ἐν δήμῳ Ἰθάκης‧ (ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ν 96-97)(There is in the country of Ithaca the port of Phorcyna, the elder of the sea; (ODYSSEY, n 96-97)

*

Του Φόρκυνα ο Θεός
πριν από κάθε όνειρο κοιτούσε το νερό
κι έλεγε
για το μεγάλο δέντρο
πως τάχα ξεκίνησε απ’ την ψυχή
κι υψώθηκε ως τη δασεία τ’ ουρανούστις αγρυπνίες του χειμώνα έλεγε
μαζεύονται παιδιά φυσώντας τη μπουρού
κι ανοίγουνε τα μάτια τους στο πέλαγο
να δουν το χρώμα της Ιθάκης

ακόμη και τον ποιητή μνημόνευε ο ύψιστος
που ομολογούσε το αίμα του:
εδώ ξύπνησε ο πολυμήχανος
εδώ τον φώτισε το ασήμι της ελιάς

Όμως όσο κι αν έψαχνε δεν έβρισκε ο Θεός το Βασιλιά
γιατί
ο Βασιλιάς είναι παντού
μικρός κι απέραντος Κανένας
παραμονεύει τα μεσάνυχτα στο δάκρυ του Πολύφημου
και πού να δει το μελανό του σώμα

ερχόταν τότε μια μικρή
Τον έπαιρνε απ’ το χέρι
ακούς τη θάλασσα; του έλεγε
εκεί να πάμε πρέπει
δε γίνεται

μόνο μεσάνυχτα να παίζεις το κορμί μου
εκεί εκεί τολμούν τα όνειρα
εκεί πρέπει να πάμε.

Από τη συλλογή Το δάκρυ του Πολύφημου (1992)

* * *

EQUALLY

I was touching you as thebanks do water, among muleteers I copied the

equally leafing through yesterday’s announcements: deaths,

deaths everywhere bent the backs of ours. Tonight I am holding the absences in

my hands, tonight I take my stand with the dead.

Don’t look for me at this country fair, I belong elsewhere. I am roaming

with your synonyms, as the time’s spent the vestiges of the waves get

extinguished and Polyphemus emerges more forgotten. He got tired in the

darkness with his transparent adventure to suspect.

Oh, Persephone, divided vision, glance and blood of loves that declined.

A small boat amid convoys ME stressed in the avenue of time. I am not

asking you for clemency, since I insist on a plunder.

Translated by M. Byron Raizis*

Εξίσου

Σ’ άγγιζα όπως οι όχθες το νερό, ανάμεσα σε ημιονηγούς αντέγραφα τα

εξίσου φυλλομετρώντας τις χθεσινές αγγελίες: θάνατοι, θάνατοι παντού

κύρτωναν τις ράχες των δικών μας. Απόψε στα χέρια μου κρατώ τις

απουσίες, συντάσσομαι με τους νεκρούς απόψε.

Μη με ψάξεις σ’ αυτό το πανηγύρι. Ανήκω αλλού. Με τα συνώνυμά σου

αλητεύω, καθώς ξοδεύεται ο χρόνος σβήνουν των κυμάτων τα ίχνη κι

αναδύεται ο Πολύφημος πιο ξεχασμένος. Απόκαμε μες στο σκοτάδι τη

διάφανή του περιπέτεια να υποψιάζεται.

Ω: Περσεφόνη μοιρασμένη οπτασία, βλέμμα και αίμα των ερώτων που

εξέπεσαν. Βαρκούλα σε νηοπομπές ανάμεσα ΕΓΩ τονούμενος στη

λεωφόρο του χρόνου. Δεν σας ζητώ την επιείκεια, σε μια λεηλασία

επιμένω αφού.