Dylan Thomas 1914-1953
Κι ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία
Κι ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία.
Γυμνοί οι νεκροί, ένα θα γίνουν
Με τον άνθρωπο στον άνεμο, στο δυτικό φεγγάρι
Κι όταν ολοκάθαρα πια τα οστά τους συλλεχθούν,
κατάλευκα αυτά θα γίνουν σκόνη
Αστέρια θα έχουν στον αγκώνα και στο πόδι
Κι αν τρελάθηκαν, αυτοί θα γίνουν πάλι λογικοί
Κι αν βούλιαξαν στης θάλασσας τα βάθη,
πάλι αυτοί θ’ αναδυθούν
Κι αν χάθηκαν οι εραστές, δεν χάνεται ποτέ η αγάπη
Κι ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία.
Κι όσους της θάλασσας πολύ βαθιά σκεπάζουν σπείρες δίνες
Κανέναν απ’ ανεμοστρόβιλο θάνατο δεν θα ‘βρουν
Κι αν πιέζει αφόρητα ο σφιγκτήρας
κι οι κλειδώσεις πια δεν αντιστέκονται
Στον τροχό και αν τους βάλουν αυτοί θ’ αντέξουν, δεν θα σπάσουν
Στα διαλυμένα χέρια τους διπλή την πίστη θα ‘χουν
Κι ας διαπερνούνε το κορμί τους μονοκέρατοι οι δαίμονες
Όχι, κι αν χίλια αυτοί κομμάτια σπασμένα, πάλι ακέραιοι θα ‘ναι
Κι ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία.
Κι ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία.
Στ’ αυτιά τους ας μην ακούνε πια τους γλάρους που κλαίνε
Ή τα κύματα που καρφώνουν δυνατά τις ακτές
Κι ένα λουλούδι που μόλις γεννιέται αν πάψει ν’ ανθίζει
Ποτέ το κεφάλι του δεν θα υψώσει στης βροχής τις ριπές
Μα κι αν είναι τρελοί, κι αν είναι νεκροί, καρφιά χωρίς φλόγα,
Σημάδι τη ρίζα τους έχουν, με μαργαρίτες τον ήλιο σφυροκοπούν
Και μ’ ορμή αυτόν θα συνθλίψουν μέχρι αιώνια καταλυθεί.
Κι ο θάνατος δεν θα έχει εξουσία.
(Μεταφραστική δοκιμή, απόδοση στην νεοελληνική γλώσσα: Ζαχαρίας Κατσακός)
Dylan Thomas – 1914-1953
And death shall have no dominion.
And death shall have no dominion.
Dead men naked they shall be one
With the man in the wind and the west moon;
When their bones are picked clean and the clean bones gone,
They shall have stars at elbow and foot;
Though they go mad they shall be sane,
Though they sink through the sea they shall rise again;
Though lovers be lost love shall not;
And death shall have no dominion.
And death shall have no dominion.
Under the windings of the sea
They lying long shall not die windily;
Twisting on racks when sinews give way,
Strapped to a wheel, yet they shall not break;
Faith in their hands shall snap in two,
And the unicorn evils run them through;
Split all ends up they shan’t crack;
And death shall have no dominion.
And death shall have no dominion.
No more may gulls cry at their ears
Or waves break loud on the seashores;
Where blew a flower may a flower no more
Lift its head to the blows of the rain;
Though they be mad and dead as nails,
Heads of the characters hammer through daisies;
Break in the sun till the sun breaks down,
And death shall have no dominion.
