Δύο ερωτικά ποιήματα – Μεταφραστική δοκιμή: Νίκος Λάζαρης

2.
CAROL ANN DUFFY
Η ΩΡΑ

Ο έρωτας είναι ο ζητιάνος τού χρόνου, αλλά μία μόνο ώρα,
φωτεινή σαν νεόκοπο νόμισμα, κάνει τον έρωτα πλούσιο.
Είμαστε μια ώρα μαζί εδώ, δεν την ξοδεύουμε όμως για λουλούδια ή κρασί,
αλλά για ολόκληρο τον καλοκαιρινό ουρανό
και το χορτάρι για στρώμα.
Για χιλιάδες δευτερόλεπτα φιλιόμαστε ∙ τα μαλλιά σου
θησαυρός πάνω στο χώμα ∙ το φωτεινό άγγιγμα τού Μίδα
μετατρέπει τα μέλη σου σε χρυσάφι.
Ο χρόνος κυλάει αργά, γιατί εδώ είμαστε εκατομμυριούχοι,
καλοπιάνοντας τη νύχτα, έτσι ώστε τίποτα σκοτεινό
να μη βάλει τέλος στη λαμπερή μας ώρα,
κανένα διαμάντι να μη φωτίσει το φλέμα τού κούκου
που κρέμεται από το χορτάρι στο αυτί σου,
κανένας πολυέλαιος ή προβολέας να μη σε δει
καλύτερα φωτισμένη απ’ ότι τώρα εδώ.
Ο χρόνος απεχθάνεται τον έρωτα,
θέλει τον έρωτα φτωχό ∙ αλλά ο έρωτας υφαίνει
χρυσάφι, χρυσάφι, χρυσάφι από άχυρο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα δύο ποιήματα που παρουσιάζονται σήμερα εδώ, προσεγγίζουν τον έρωτα, το καθένα από διαφορετική οπτική γωνία. Το πρώτο ποίημα (που το υπογράφει η Πολωνή ποιήτρια Anna Swir) μιλάει για ένα χωρισμό. Μιλάει επίσης για την πάλη τής ψυχής με το σώμα. Το δεύτερο ποίημα, “Η Ώρα” τής Catol Ann Duffy μνημειώνει τον χρόνο τού έρωτα. Για τον ερωτευμένο, μία ώρα απόλυτης ευτυχίας ισοδυναμεί με όλο το χρυσάφι τού κόσμου, μας λέει η Ann Duffy. Διότι ο χρόνος μισεί τον έρωτα.
Το πρώτο ποίημα (που αφήνει μια πικρή γεύση) το διαπερνά μια λεπτή ειρωνεία. Το δεύτερο, ένα ήκιστα συγκρατημένο πάθος.
Τον Μάιο τού 2019 παρουσίασα από αυτήν εδώ τη στήλη το ερωτικό ποίημα τής Σκωτσέζας Carol Ann Duffy “Give” και με την ευκαιρία παρέθεσα και ορισμένα στοιχεία για τον βίο και την ποίησή της.
Η έτερη παρουσιαζόμενη ποιήτρια Anna Swir, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1909 από μια φτωχική οικογένεια καλλιτεχνών. Από πολύ νωρίς αναγκάστηκε να εργαστεί για να εξοικονομήσει τα προς το ζην, ενώ ταυτόχρονα παρακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Πολωνικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο τής Βαρσοβίας. Κατά τη διάρκεια τού Δεύτερου παγκοσμίου πολέμου (και τής Αντίστασης εναντίον των Γερμανών) υπηρέτησε ως νοσηλεύτρια στον Πολωνικό στρατό, ήρθε αρκετές φορές αντιμέτωπη με τον θάνατο και γλίτωσε την τελευταία στιγμή. Στίχους άρχισε να δημοσιεύει από το 1930.
Έζησε στην Κρακοβία από το 1945 μέχρι τον θάνατό της από καρκίνο το 1984. Ποιήματά της (μεταξύ των οποίων και το “Θ’ ανοίξω το παράθυρο”) έχει μεταφράσει από τα Πολωνικά στα Αγγλικά ο νομπελίστας ποιητής Τσέσλαβ Μίλος.