PRESENTATION
The life of the previous Greek Ambassador to UNESCO and prolific writer Georgios Veis (Athens, Greece 1955-) revolves around making connections between Greece and other countries, mainly P. R. of China, where he served twice as diplomat, totally for 8 years. In addition to his 35-year career in diplomacy, Georgios Veis is also a reputable Greek writer who has written 30 books, including 14 collections of poems that have been translated into nine languages. Georgios Veis is the only Greek writer to have won three times Greece’s most distinguished literary honor, the State Literary Award, for his travel memoirs Asia, Asia, Chinese and other memories, From Tokyo to Khartoum and Everywhere. Also the Academy of Athens awarded twice his poetry in the years 2008 and 2014. He is member of the Society of Greek Writers.
Translated by Yiannis Goumas
*
Ο Γιώργος Βέης (Αθήνα, 1955) είναι πρέσβης επί τιμή. Το 1989 τιμήθηκε με το Βραβείο «Ανδρέας Κάλβος» του Queens College του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης για την στήριξη που παρείχε εκεί, ως Πρόξενος, στον τομέα των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών. Έχει μεταφράσει βιβλία των Μπόρχες, Τσάντλερ, Κινέλ και Τζων Λούθερ Λονγκ. Έχει τιμηθεί με τρία Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας για τις μαρτυρίες του. Απέσπασε επίσης δύο φορές Βραβεία για την ποίησή του από την Ακαδημία Αθηνών. Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του στον διπλωματικό κλάδο.
* * *
TIME’S (SIMPLE) REVERSAL
For Theoni Kotini
«Through the orange tree’s leaves
the day passes, cleaning its wings
silver words suspended: midday.
With your right hand you indicate the sea,
an absence of matter, tomorrow you ‘ll call it
departure. It’s windy,
my ears filled with dust, truth’s filter.»
I wrote and remained there.
Let me recall still more recall:
«My ears filled with truth, sand’s filter
it’s windy, return
a presence, matter, tomorrow you ‘ll call it
sea (again and again)
with my left hand I indicate
my silver seconds –
how they roll, how they return here where I am,
breakfast in Cairo or Folegandros in mind –
always the same hawk passes
cleaning its wings in the rain’s wake
timeless.»
I write and remain here
present
inexhaustible.
Translated by David Connolly
*
ΑΝΑΙΡΕΣΗ (ΑΠΛΗ) ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Στην Θεώνη Κοτίνη
«Μέσα από τα φύλλα της πορτοκαλιάς
περνά η μέρα, καθαρίζει τα φτερά της
ασημένια λόγια αιωρούνται: μεσημέρι.
Με το δεξί χέρι δείχνεις τη θάλασσα,
μια απουσία ύλης, αύριο θα την πεις
αναχώρηση. Φυσάει,
τ’ αυτιά μου γέμισαν χώμα, φίλτρο αλήθειας.»
Έγραψα κι έμεινα εκεί.
Να θυμηθώ ακόμη να θυμηθώ:
«Τ’ αυτιά μου γέμισαν αλήθεια, φίλτρο άμμου
φυσάει, επιστροφή
μια παρουσία, η ύλη, αύριο θα την πεις
θάλασσα (πάλι και πάλι)
με το αριστερό χέρι δείχνω
τ’ ασημένια μου δευτερόλεπτα –
πώς κατρακυλούν, πώς επιστρέφουν εδώ που είμαι,
πρωινό στο Κάιρο, ή σκέψη Φολέγανδρος –
περνά το ίδιο γεράκι πάντα
καθαρίζει τα φτερά του στο απόβροχο
άχρονο!
Γράφω και μένω εδώ
παρόν
ανεξάντλητο.
* * *
ENTRY
When and how did
all these mountains
and lakes manage
to become our words
and dreams
at the time of deprivation
and need?
The fire will not be extinguished
the world will not be saved
it remains in desire.
*
ΕΙΣΟΔΟΣ
Πότε και πώς μπόρεσαν
όλα αυτά τα βουνά, οι λίμνες
να γίνουν οι λέξεις
τα όνειρα μας
στις ώρες της στέρησης
και της ανάγκης;
Η φωτιά δεν θα σβήσει
ο κόσμος δεν σώνεται
παραμένει στην επιθυμία.
* * *
MORNING ON PARNON
It’s always the first bird
lonesome
usually on the middle branches
impatient
to tell all
it can’t even wait for the peep of day
I too learned to say it
or – der
beau – ty
or – der
beau – ty.
*
ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΟΝ ΠΑΡΝΩΝΑ
Είναι πάντα το πρώτο πουλί
μοναχικό
στα μεσαία κλαδιά συνήθως
ανυπόμονο
να τα πει όλα θέλει
δεν περιμένει καν της αυγής το πρώτο φως
έμαθα να το λέω κι εγώ
τά – ξη
κάλ – λος
τά – ξη
κάλ – λος.
* * *
THE PISTON
again
pierces you when you least expect it
for that matter is it not the norm
to penetrate you without conveyance
or the tricks of pen-pushers?
We remember those days
those of hours of glowing iron
a firebrand in the eyes,
burning solely for us
it’s the moments, the slots
of fermentation
the entire set of foiled loves
–and it’s not delusion—
it passes and spits at us
and returns.
*
ΤΟ ΕΜΒΟΛΟ
πάλι
σε τρυπάει εκεί που δεν το περιμένεις
αυτός άλλωστε δεν είναι ο κανόνας
να σε διαπεράσει χωρίς μεταφορές
ή κολπάκια των γραφιάδων;
Τις θυμόμαστε αυτές τις μέρες
αυτές τις ώρες πυρωμένο σίδερο
δαδί στα μάτια,
αναμμένο αποκλειστικά για μας
είναι οι στιγμές, οι σχισμές
από όπου το ανάβρυσμα
όλη η σειρά των ματαιωμένων ερώτων
– και δεν είναι παραίσθηση –
περνάει και μας φτύνει
και ξανάρχεται.
* * *
STRUGGLE FOR A LIVING
Since he has fun
in these verses
and enjoys having a rest in the afternoon
the day before he sent them on his mobile phone
it was raining hard and he was chilled to the bone
now he reads them again and again
au fond they are sore
but they warm him
he hears Sappho clearly and maybe Irinna
as the screen shines in this depressing
January darkness
and he takes time on him
that he feels light as a feather and fools himself
in glory.
*
ΒΙΟΠΑΛΗ
Γιατί περνάει καλά
μέσα σ΄ αυτούς τους στίχους
και ξαποσταίνει μια χαρά τα μεσημέρια
τους έστειλε προχθές στο κινητό
έβρεχε ασταμάτητα κι είχε πουντιάσει
τους διαβάζει και τους ξαναδιαβάζει τώρα
σήματα λυγρά είναι κατά βάθος
αλλά τον ζεσταίνουν
ακούει καθαρά Σαπφώ μπορεί και Ήριννα
όπως λάμπει η οθόνη μέσα στο σκοτάδι
αυτού του θλιβερού Γενάρη
και παίρνει πάνω του το χρόνο
πούπουλο του φαίνεται και ξεγελιέται
μέσα στη δόξα.