Scroll Top

Μάγια Αγγέλου (1928-2014)/ Τρία Ποιήματα για τους Άντρες – Μετάφραση: Χρύσα Παπαδημητρίου

Άντρες

Όταν ήμουν μικρή, συνήθιζα
Να κοιτώ πίσω απ’ τις κουρτίνες
Καθώς άντρες πάνω – κάτω στο δρόμο
Βηματίζαν. Άντρες μέθυσοι, άντρες γέροι.
Άντρες νέοι αψείς σαν τη μουστάρδα.
Δες τους. Οι άντρες πάντα
Κάπου πάνε.
Ότι ήμουν εκεί το γνωρίζαν. Δεκαπέντε
Χρονών και να διψώ για εκείνους.
Κάτω απ’ το παράθυρό μου σταματούσαν,
Οι ώμοι τους στητοί όμοια με
Στήθια νέας κοπέλας,
Η ουρά του σακακιού να τους ραπίζει
Αχ τα οπίσθια,
Άντρες.
Κάποτε σε κρατούν μες στις
Παλάμες των χεριών τους, απαλά, σαν να ‘σουνα
Το τελευταίο ωμό αυγό στον κόσμο. Ύστερα
Σφίγγουν. Λιγάκι μόνο. Το
Πρώτο ζούληγμα είναι ωραίο. Μια σύντομη αγκαλιά.
Τρυφερή μες στην τρωτότητά σου. Λιγάκι
Ακόμα. Ο πόνος ξεκινά. Βεβιασμένο δείξε
Χαμόγελο που απ’ το φόβο γύρω ολισθαίνει. Όταν ο
Αέρας στερέψει,
Το μυαλό σου σκάει, μεμιάς άγρια εκρήγνυται,
Σαν το κεφάλι σπίρτου. Κομμάτια.
Είναι ο χυμός σου
Που κατρακυλά στα πόδια τους. Λεκιάζει τα παπούτσια τους.Όταν η γη σταματά να γυρίζει,
Και η γεύση να γυρίσει στο στόμα
πασχίζει,
Το σώμα σου έχει με βρόντο σφαλίσει. Για πάντα.
Κλειδιά δεν υπάρχουν.

Το παράθυρο απότομα έρχεται τότε στο
Νου σου. Εκεί, μόλις πέρα
Απ’ της κουρτίνας το λίκνισμα, άντρες βηματίζουν.
Κάτι ξέρουν.
Κάπου πάνε.
Τούτη όμως τη φορά, απλά
Θα στέκεις και θα βλέπεις.

Ίσως.

Men
When I was young, I used to
Watch behind the curtains
As men walked up and down
the street. Wino men, old men.
Young men sharp as mustard.
See them. Men are always
Going somewhere.
They knew I was there. Fifteen
Years old and starving for them.
Under my window, they would pause,
Their shoulders high like the
Breasts of a young girl,
Jacket tails slapping over
Those behinds,
Men.
One day they hold you in the
Palms of their hands, gentle, as if you
Were the last raw egg in the world. Then
They tighten up. Just a little. The
First squeeze is nice. A quick hug.
Soft into your defenselessness. A little
More. The hurt begins. Wrench out a
Smile that slides around the fear. When the
Air disappears,
Your mind pops, exploding fiercely, briefly,
Like the head of a kitchen match. Shattered.
It is your juice
That runs down their legs. Staining their shoes.
When the earth rights itself again,
And taste tries to return to
the tongue,
Your body has slammed shut. Forever.
No keys exist.Then the window draws full upon
Your mind. There, just beyond
The sway of curtains, men walk.
Knowing something.
Going someplace.
But this time, I will simply
Stand and watch.

Maybe.

*

Σε έναν άντρα
Ο άντρας μου είναι
Μαύρο Χρυσό Κεχριμπάρι
Εναλλασσόμενο.
Στόματα Ζεστά από Μπράντι Εκλεκτό
Επιφυλακτική ηλιαχτίδα σε χαλί σχεδιαστό
Γέλιο αποχρεμπτικό, που πετιέται σε τολύπη Γαλλικού καπνού
Όλο χάρη βόλτες σε μάλλινα ξυλοπόδαρα
Κρυψίνους;
Μάτι της γάτας.
Νότιος. Χοντρούτσικος και τρυφερός με τη χλωμάδα μικρού άσπρου φασολιού
Και «Τρυφερός» είπα;
Η λεπτότητα
Του αιλουροειδούς που μουλωχτά κινείται μέσα από άκαμπτο θάμνο
Και «Κεχριμπάρι» ανέφερα;
Η άκαυστη φλόγα που κατακαίει τον εαυτό της.
Ξανά. Εκ νέου. Προς το παντοτινό μη ποτέ.
Ο άντρας μου είναι Κεχριμπάρι
Εναλλασσόμενο
Πάντα στον εαυτό του
Νέο. Νυν Νέο.
Ακόμα ο εαυτός του.
Ακόμα.

To a Man

My man is
Black Golden Amber
Changing.
Warm mouths of Brandy Fine
Cautious sunlight on a patterned rug
Coughing laughter, rocked on a whorl of French tobacco
Graceful turns on woolen stilts
Secretive?
A cat’s eye.
Southern, Plump and tender with navy bean sullenness
And did I say “Tender”?
The gentleness
A big cat stalks through stubborn bush
And did I mention “Amber”?
The heatless fire consuming itself.
Again. Anew. Into ever neverlessness.
My man is Amber
Changing
Always into itself
New. Now New
Still itself.
Still.
*
Άντρας Ζορρό
Εδώ
στο δωμάτιο – μήτρα
μωβ μεταξωτές κουρτίνες
αναφλογίζουν ένα φως τόσο επιδέξιο
όσο τα χέρια σου πριν
απ’ τον έρωτα.Εδώ
στο καλυμμένο μάτι
βλέπω μια
κλειτοριδική εικόνα της
αόριστης εγκατοίκησής σου
μακράς και όμοιας με
αργοπορημένο ξημέρωμα το χειμώνα.

Εδώ
αυτός ο καθαρός καθρέπτης
με παγιδεύει απρόθυμη
σε χρόνο ξοδεμένο
όταν ήμουν αγάπη
και ήσουν έτοιμος και γενναίος
και έτρεμες για μένα.

A Zorro Man

Here
in the wombed room
silk purple drapes
flash a light as subtle
as your hands before
love-makingHere
in the covered lens
I catch a
clitoral image of
your general inhabitation
long and like a
late dawn in winter

Here
this clean mirror
traps me unwilling
in a gone time
when I was love
and you were booted and brave

and trembling for me.

Πηγή

Angelou, Μ. (2015). The Complete Poetry, New York: Random House.

Τα ποιήματα «To a Man» και «A Zorro Man» ανήκουν στην ποιητική συλλογή Just Give Me a Cool drink of Water ‘fore I Diiie (1971).

Το ποίημα «Men» ανήκει στη συλλογή And Still I Rise (1978).