Κύριε, αν είν αλήθεια πως τ’ αρχαία ρητά
Κύριε, αν είν’ αλήθεια πως τ’ αρχαία ρητά
σοφά μιλάνε, άκου και τούτο: κανείς που ‘χει την δύναμη
δεν λέει όχι στην πράξη.
Κι εσύ τα παραμύθια πίστεψες και λόγια,
και της αλήθειας τους οχτρούς αντάμειψες.
Ήμουνα κι είμαι από παλιά δικός σου σκλάβος
σαν τις αχτίνες που τυλίγουνε τον ήλιο
κι ούτε αφορμή για πίκραμα ή πόνο σου έχω δώσει
κι όσο σκληρά παιδεύομαι λιγότερη στοργή από σένα
νοιώθω
Πάντα όρπιζα να βγώ ψηλά εκεί που ‘σαι
και δικαιοσύνη σου ζητώ και το βαρύ σπαθί σου
να κτυπήσει καίρια όπου χρήζει κι όχι λόγια τ’ αέρα
Όμως οι ουρανοί μου φαίνεται πως δεν ζητάνε
την αρετή κάτω στη γη
αν απ’ τους άλλους απαιτούνε από δεντρί που
εξέρανε καρπό να δρέψουν.
*
Signor, se vero è alcun proverbio antico
Signor, se vero è alcun proverbio antico,
questo è ben quel, che chi può, mai non vuole.
Tu hai creduto a favole e parole,
e premiato chi èl del ver nimico.
Signor, se vero è alcun proverbio antico,
questo è ben quel, che chi può, mai non vuole.
Tu hai creduto a favole e parole,
e premiato chi èl del ver nimico.
Io sono, e fui già tuo buon servo antico;
a te son dato come i raggi al sole;
e del mio tempo non t’incresce o duole,
e men ti piaccio se più m’affatico.
a te son dato come i raggi al sole;
e del mio tempo non t’incresce o duole,
e men ti piaccio se più m’affatico.
Già sperai ascender per la tuo altezza;
e ‘l giusto peso, e la potente spada
fassi al bisogno, e non la voce d’ecco.
e ‘l giusto peso, e la potente spada
fassi al bisogno, e non la voce d’ecco.
Ma ‘l cielo è quel ch’ogni virtù disprezza
locarla al mondo, se vuol ch’altri vada
a prender frutto d’un arbor ch’è secco.
locarla al mondo, se vuol ch’altri vada
a prender frutto d’un arbor ch’è secco.
Post cover: Σχέδιο του Michelangelo