Scroll Top

Nikos Fokas – Σε συνομήλικο/Ad un coetaneo/A un coetaneo

ΣΕ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟ
Θα πεθάνουμε μια μέρα.
Σε είκοσι χρόνια το πολύ δεν θα υπάρχουμε πια.
Και τι ‘ ναι είκοσι χρόνια. Τίποτα!
Όσο το διάστημα από τα Ιουλιανά
Περίπου μέχρι σήμερα- φρίκη, φρίκη να το σκεφτείς!
Ναι, μια μέρα, αύριο κιόλας ίσως, θα πεθάνουμε.
Αυτό που ακούς σου είναι γνωστό φυσικά
Ανιαρά γνωστό μάλιστα δεν το αρνούμαι.
Είναι μια κοινότατη φράση που τη λέμε συνέχεια.
Αλλά όσο πιο γνωστό τόσο εγώ πιο πολύ
Το φέρνω μέσα μου σαν μυστικό.
Σαν μυστικό λοιπόν στο λέω τώρα.

Νίκος Φωκάς

*

AD UN COETANEO
Moriremo un giorno.
Tra vent’anni al massimo non esisteremo più.
E cosa sarebbero vent’anni. Niente!
Circa la distanza dagli scontri lugliatici
Fino ad oggi – orrore, orrore a pensarci bene!
Sì, un giorno, già domani forse, moriremo.
Quel che ti dico è ovviamente noto a te
Noto fino alla noia non lo nego.
È una frase comunissima che la chiamiamo continuità.
Ma tanto più è comune e quanto più
La porto dentro di me come un segreto.
E come un segreto, ora te la confido.trd Alexandra Zambà

*

A UN COETANEO
Moriremos algún día.
En veinte años como máximo dejaremos de existir.
Y lo que serían veinte años. ¡Nada!
Sobre la distancia de las batallas en Puglia
Hasta hoy, ¡horror, horror cuando lo piensas!
Sí, un día, quizás mañana, moriremos.
Lo que te digo es obviamente conocido por ti
Conocido hasta el aburrimiento, no lo niego.
Es una frase muy común que la llamamos continuidad.
Pero cuanto más común es y más
Lo llevo dentro de mí como un secreto.
Y como un secreto, ahora te lo confío.
trd Dora Camacho