ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ὁ Vasile Igna γεννήθηκε στὶς 4 Μαρτίου 1944 στὸ Ardusat τοῦ Maramures. Ἀποφοίτησε ἀπὸ τὴ Φιλολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Cluj (1966). Μετὰ ἀπὸ μιὰ περίοδο τριῶν ἐτῶν ὡς δάσκαλος σὲ ἕνα σχολεῖο δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης στὴν Campia Transilvaniei (στὸ Gădălin), ἐργάστηκε γιὰ 25 χρόνια στὸν ἐκδοτικὸ οἶκο Dacia, τοῦ ὁποίου διευθυντὴς ἦταν ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1990 καὶ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1994. Ὑπῆρξε διπλωμάτης, Πολιτιστικὸς Ἀκόλουθος, στὴν Ρομανικὴ πρεσβεία καὶ τὸ Ρουμανικὸ Ἰνστιτοῦτο πολιτισμοῦ στὸ Παρίσι (1994-2000), διπλωμάτης στὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν στὸ Βουκουρέστι (2000-2002) καὶ κατόπιν στὴν Πρεσβεία τῆς Ρουμανίας στὴ Βέρνη (2002-2007). Κατοικεῖ στὸ Κλούζ, καὶ τὸν περισσότερο καιρὸ τοῦ τὸν περνᾶ στὴν κοιλάδα Valea Caprioarei στὸ Feleacu.
ΠΟΙΗΣΗ
Arme albe, (Λευκὰ ὅπλα), Editura pentru literatură, 1969· Καπνὸς καὶ χιόνι, (Fum și ninsoare,), Ἐκδόσεις Dacia, 1972· Provincia cărturarului, (Ἡ Ἐπαρχία τοῦ λογίου), Ἐκδόσεις Dacia, 1975· Starea de urgență, (Κατάσταση Ἔκτακτης ἀνάγκης), Ἐκδόσεις Cartea Românească, 1981· Grădina oarbă, (Ὁ Τυφλὸς Κῆπος), Ἐκδόσεις Dacia, 1984· Grădina oarbă, (Πράσινο Νησί), Ἐκδόσεις Cartea Românească, 1986· Orbite (Τροχιές), Ἐκδόσεις Cartea Românească, 1989· Călăuzele oarbe, (Τυφλοὶ Καθοδηγητές), Ἐκδόσεις Albatros, 1999· Clepsidra cu cenușă, Antologie, (Κλεψύδρα μὲ στάχτη), Ἀνθολογία, Ἐκδόσεις Didactică și Pedagogică (colecția Akademos), (Συλλογὴ Ἀκάδημος), 1999· Urme și semne, (Σημάδια καὶ ἴχνη), Ἐκδόσεις Limes, 2004. Provincii. Grădini. Orbite, (Ἐπαρχίες. Κῆποι. Τροχιές), Ἀνθολογία, ἐπίλογος ἀπὸ τὸν Ἴον Πόπ, Ἐκδόσεις Dacia, 2006· Lumină neagră, (Μαῦρο φῶς), Ἐκδόσεις Limes, 2008· Brume (Ὁμίχλες), Ἀνθολογία, Ἐκδόσεις Dacia, 2010; Animale domestice (Ζῶα Οἰκόσιτα), Ἐκδόσεις Limes, 2011· Locuri pustii, (Ἔρημοι Τόποι), Ἐκδόσεις Cartea Românească, 2013· Periscop (Περισκόπιο), ἐκδοτικὸς οἶκος Cartea Românească, 2019.
ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ora morilor de vânt, (Ἡ ὥρα τῶν Ἀνεμόμυλων), διηγήματα, Ἐκδόσεις Dacia, 1978· Andante, μυθιστόρημα, Ἔκδοση Limes, 2006· Camera obscură, (Τὸ σκοτεινὸ δωμάτιο), μυθιστόρημα, Ἐκδόσεις Limes, 2013· Ora inchiderii, (Ὥρα κλεισίματος), μυθιστόρημα, ἐκδοτικὸς οἶκος Cartea Românească, 2016.
ΔΟΚΙΜΙΑ
Naufragii în Bibliotecă, (Ναυάγια στὴ Βιβλιοθήκη), Ἐκδόσεις Albatros, 2000· Subteranele memoriei, (Τὰ ὑπόγεια τῆς μνήμης), Ἐκδόσεις Universal Dalsi Publishing House, 2001 (Βραβεῖο Ἱδρύματος Gheorghe Ursu, 2001). Marx contra Isus, (Μὰρξ ἐναντίον Ἰησοῦ), Ἐκδόσεις Universal Dalsi Publishing House, 2003.
ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
Poveștile ariciului Păpădie, (Παραμύθια τοῦ μικροῦ σκαντζόχοιρου), Ἐκδόσεις Dacia, 1999· Pisoi mai mari, pisici mai mici și un castel cu cinci pitici, (Μεγαλύτερα γατάκια, μικρότερες γάτες καὶ ἕνα κάστρο τῶν πέντε νάνων), ἐκδοτικὴ ἑταιρεία Limes, 2009.
Ποιήματά του ἔχουν δημοσιευτεῖ σὲ λογοτεχνικὰ περιοδικά, Ἀνθολογίες καὶ σὲ ἀνεξάρτητες ἀτομικὲς ἐκδόσεις στὴ Γαλλία, τὴ Γερμανία, τὴν Ἀγγλία, τὴν Ἰταλία, τὴν Αὐστρία, τὴν Ἑλλάδα, τὸ Βέλγιο, τὴν Ἐλβετία, τὴν Πολωνία, τὴ Σερβία, τὴ Βόρεια Μακεδονία, τὸν Καναδά, τὴν Οὐγγαρία, τὶς ΗΠΑ, τὴν Ἰνδία, τὴ Νότια Κορέα. Εἶναι μέλος τῆς Ἕνωσης Συγγραφέων καὶ τοῦ PENclub Ρουμανίας. Ἔχει τιμηθεῖ μὲ διάφορα λογοτεχνικὰ βραβεῖα.
σχέδιο
Μετάφραση: Δημήτρης Κανελλόπουλος
Ἐδῶ θλίψη εἶναι τὸ φθινόπωρο καὶ τὸ φθινόπωρο χειμώνας.
Καταλαμβάνουν τὰ ἴδια σκοτεινὰ δωμάτια
ἀσαφεῖς κύβους, τετραγωνισμένοι, ἐλλειπτικοὶ πάνω στοὺς ὁποίους
περιστρέφονται τὰ κεφάλαια τοῦ βιβλίου τῆς πόλης
Αὐτῆς τῆς Μεγάλης.
Μπορεῖς νὰ τὸ ξεφυλλίσεις ὅπως μιὰ ἐποποιία
στὴν ὁποία οἱ ἥρωες ἀστειεύονται μεταξύ τους,
ζωγραφίζοντας στὰ περιθώρια ἄσεμνες σκηνές.
Μερικὲς φορὲς κατεβαίνουν στὰ ὑπόγεια
Χαιρετίζοντας τὸν θάνατο μὲ τὶς σημαῖες τοῦ γάμου μας.
Στὴ συνέχεια σκαρφαλώνουν στὶς κορυφὲς καὶ τινάζουν τὸ μῆλο
τὸ πρῶτο, μὲ τὰ κλαδιὰ στὰ σύννεφα καὶ μὲ τὸν πυρήνα
πιὸ γλυκὸ ἀπὸ τὴν ἀμβροσία.
Ἀνεμίζει στὸν ἀγέρα τὸ νυφικὸ πουκάμισο τῶν βασιλισσῶν
ἐκείνη ἐνέπνευσε τὴ μέρα, κατεστραμμένη ἀπὸ τὰ νερὰ τῆς νύχτας:
Ἴτε παῖδες Ἑλλήνων, ἐμπρὸς τῆς Ἑλλάδας παιδιά!
Στάξτε καυτὸ κερὶ στὰ αὐτιὰ τῶν σειρήνων!
Μονάχα ὁ Νέος Ὀδυσσέας* ζωγραφίζει τὴν εἰκόνα
τῆς Μαρίας Νεφέλης, τῆς μαζώχτρας τῶν σύννεφων,
τῆς ἀγαπημένης κι ὀνειρεμένης σὰν ἕνα συναίθημα:
κάθε καιρὸς μὲ τὶς δικές του ἱεραρχήσεις.
Καὶ εἶναι ἱκανοποιημένος μὲ μιὰ γραμμὴ τρεμάμενη
στὴν ὁποία ὁ Θεὸς δὲν κρύβει –δὲν δείχνει
ἀλλὰ ἀποφεύγει νὰ πεῖ
γιατί νὰ διαλέξεις τὸ στενὸ μονοπάτι καὶ τὸ μυστικὸ
σὰν πρόκειται νὰ πᾶς ἀπὸ τὸν ἴσιο ἢ τὸν πλάγιο δρόμο.
* Ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης.
Desen
Aici tristețea-i toamnă și toamna iarnă.
Ocupă aceleași odăi neguroase
vagi cuburi, pătrate, elipse pe care
se învârt capitole din cartea cetății
Cea Mare.
Poți s-o răsfoiești ca pe o epopee
în care eroiiglumesc între ei,
desenează pe margini scene obscene.
Uneori coboară-n subsoluri
întâmpină moartea cu steaguri ne nuntă.
Apoi se înalță pe vârfuri și scutură mărul
dintâi, cu crengile-n nori și cu miezul
mai dulce ca mana de-ambrozie.
Flutură-n vânt cămașa de nuntă a reginelor
cea izvodită în zi, destrămată de apele nopții:
Ite paides Hellénon, înainte, fii ai elenilor!
Picure ceară fierbinte-n urechea sirenelor !
Doar Odysseas cel Nou1 zugrăvește icoana
Mariei Nefeli, adunătoarea de nori,
iubitoare și visătoare ca o premoniție:
fiece vreme cu-aei Inchiziție.
Și se mulțumește cu o linie tremurată
în care Zeul nu ascunde – nu arată
dar se ferește să spună
de ce alege poteca îngustă și furișul
merge de-a-ndăratelea ori de-a curmezișul.