Georgia Velivasaki, Greece

Georgia Velivasaki, Greece

The Poems

She, the Individual Zero

Upon her body, the world
catches its breath
having incubated
cephalotuses, telchines and homunculi

no salvation is recounted here
only icons of saints
frankincense, lumps of charcoal
of a lifetime’s war

She is the one
who raised her finger against
who carried on her shoulders
the wretched soul of things
and talked back

She, the Individual Zero
a ship all lighted up
crosses the city
all alone

a macabre spectacle

(Vanessa Barré / English rendition
Eleftheria Gazeti / Editing of the English rendition)

*

Αυτή, το άτομο μηδέν

Πάνω στο σώμα της ο κόσμος
κοντανασαίνει
αφότου επωάστηκαν
cephalotus, τελχίνες και ανθρωπάρια

κανένας γλιτωμός δεν περιγράφεται εδώ
μόνο εικονίσματα αγίων
μοσχολίβανο καρβουνάκια
μιας ζωής πολέμου

Αυτή είναι
που σήκωσε το δάχτυλο ενάντια
που πήρε στους ώμους της
την άθλια ψυχή των πραγμάτων
και αντιμίλησε

Αυτή, το άτομο μηδέν
πλοίο ολόφωτο
διασχίζει την πόλη
κατάμονη

μακάβριο θέαμα

* * *

Revelation / Voiceless palatal fricative

I dreamt of a cloud like a gossamer bridal veil. It was
overwhelming the streets and the cities of the people. It
was sliding into the houses through the doors and the
windows. It was folding upwards, spreading onto the walls,
settling in the rooms and wiping them out.

It will enwrap our bodies like the Guantánamo cells. You
will not hear me, I will not see you.

<ç>

Sound one. The bird knows not; it will either drown or
fly.

Who is seeking me and why
sugar and milk
my tiny handsan oar
on the stairway of heaven.

Sound two. A pond and a butchered tree. Behold your toil.
The leap has been made. Now you reap memories of the future.
Under your skin, a child and a woman struggle.

Who delves into me, who scoffs
who remembers me not
who fixes me, who breaks me
and peacefully sleeps?

Sound three. Bells.
The bells of Saint Fanourios.
The bells of Saint Fanourios in our yard.
The house quakes. The house will fly like a bird.

I just came into existence
I am barely breathing
I was born a cloud
I shall die a cloud.

Tu-tṓ. Tu. Tṓ.
Toûtoûotis. Toûtoûtis. Toûtis.
“Toûtis and taútasos, ὄρνις ποιος“.

<ç>

(Vanessa Barré / English rendition
Eleftheria Gazeti / Editing of the English rendition)

*

Ανάβγαλμα / Άηχο ουρανικό τριβόμενο

Ονειρεύτηκα ένα σύννεφο σαν αραχνοΰφαντο νυφικό μαγνάδι.
Κατέκλυζε τους δρόμους και τις πόλεις των ανθρώπων.
Γλιστρούσε στα σπίτια από τις πόρτες και τα παράθυρα.
Αναδιπλωνόταν ως απάνω, απλωνόταν στους τοίχους,
εγκατασταινόταν στα δωμάτια και τα αφάνιζε.

Θα τυλίξει τα σώματά μας σαν τα κελιά του Γκουαντάναμο. Δεν
θα με ακούς, δεν θα σε βλέπω.

<ç>

Ήχος πρώτος. Το πουλί δεν ξέρει˙ θα πνιγεί ή θα πετάξει.

Ποιος με ψάχνει και γιατί
ζάχαρη και γάλα
τα χεράκια μου κουπί
στ’ ουρανού τη σκάλα.

Ήχος δεύτερος. Ένας νερόλακκος κι ένα σφαγμένο δέντρο.
Ιδού ο μόχθος σου. Το άλμα έγινε. Τώρα θερίζεις μνήμες του
μέλλοντος. Κάτω από το δέρμα σου ένα παιδί και μια γυναίκα
αντιπαλεύουν.

Ποιος με σκάβει, ποιος γελά
ποιος δεν με θυμάται
ποιος με φτιάχνει, με χαλά
κι ήσυχα κοιμάται;

Ήχος τρίτος. Οι καμπάνες.

Οι καμπάνες του Αγίου Φανουρίου.
Οι καμπάνες του Αγίου Φανουρίου στην αυλή μας.
Το σπίτι τρέμει. Το σπίτι θα πετάξει σαν πουλί.

Μόλις που γεννήθηκα
μόλις που ανασαίνω
ένα σύννεφο ήμουνα
σύννεφο πεθαίνω.

Τυ-τώ. Τυ. Τω.
Τουτουότις. Τουτούτις. Τούτις.
«Τούτις και ταύτασος, ὄρνις ποιος».

<ç>