Hussein Habasch, Kurdistan

Hussein Habasch, Kurdistan

The Poems

Tomorrow, You Will Be an Old Man
(For me, in a quarter of a century, more or less)

Tomorrow, you will be an old man
The cane, always with you
You will walk alone
You will mutter to yourself like all old geezers do
You will become obstinate, hard of hearing, and slow
You will ask for help when you need it
But no one will respond
You will dream of the past
And the good old days
While your grandson will think of the future
And days to come
You will curse this vapid generation
Repeating itself like a broken record
How wonderful our generation was!
You will be the butt of jokes in the family
They will laugh at you and your positions
Which you think are right on
Your lips will let out a sarcastic smile
Whenever they mention words like “stubbornness”,
“Vigor”, and “faith in the future”
You might even laugh
Your bones will soften
Illnesses will roam freely in your body
Without permission
All your desires will be extinguished,
Except the desire to die
There will be no friend or a companion
Loneliness will be your support and comrade
You will always be ready to depart
The threshold of the grave will entice you
And keep you company
All the angels will betray you and leave
Only Azrael will approach you as a last friend
Perhaps you will say just as you are about to go:
If I die burry me here in the strangers’ cemetery
Perhaps these words
Will be you your final wish.

(Translated by Sinan Anton)

*

Siba tu yê pîr bibî
Ji bo min, piştî bîst salan, kêmtir yan bêtir.

Siba tu yê pîr bibî
û gopalê te wê herdem bi dest te de bî.
Tu yê bi tenê seyranê bikî
û di ber xwe de weke hemû mirovên pîr, bike pitepit.
Tu yê bi xwe re bipeyivî,
guh û gavên te wê giran bibin.
Tu yê alîkariyê bixwazî lê tukes guhdarî te nake
û ji te re alîkariyê pêşkên nake.
Tu yê rojên berê, ew rojên pir xweş bi bîr xwe bînî!
Lê belê nevîyê te wê bi pêşeroj û rojê nû birame û şad bibe.
Tu yê gotinên kêm û sixêfan bi vî nifşê bêhiş re bikî
û herdem dubare bikî û bibêjî:
Yaw ew çiqas nifşê me baş, çalak û zîrek bû!
Kesên malbatê wê henekên xwe bi te
û bi helwestên te yên kevneperest bikin.
Gava ku li pêşiya te çêra hêz,
serhişkî û baweriya bi pêşerojê bikin,
rûyê te wê li berken bibe
û belkî jî ku tu kenekî bilind û biêş bikî.
Hestiyên te wê tenik bibin
û bibhurin û hemû nexweşî jî wê bê destûr
kêfa xwe di laşê te de bikin.
Hemû daxwazên te,
ji bilî dawaza mirinê wê bên vemirandin.
Ne dost û ne jî heval,
tenê wê tenahî pişgirî û hevalê riya te be.
Herdem tu yê ji bo barkirinê amade bî
û devê gorê wê gazî te bike û bi li benda te be.
Hemû firişte, wê pişta xwe li te yalkin û ji te birevin,
tenê firişteyê mirinê weke hevalekî rasteqîn
wê xwe ji te nêzîk bike!
Lê dibe ku ji berî tu barbikî, tu yê bibêjî:
Ger ez bimirim, min li vir,
li goristana biyaniyan veşêrin
û dibe ku ev jî daxwaza te ya dawî be.

* * *

A Kurd Would Love His Stubbornness!

I love these rugged mountains
and these slender rivers
with wobbly knees pouring into their charnel house.
I love these stones that defy sunrays
in the midsummer heat
and the frosty cold in midwinter chills.
I love this soil that resembles my body
and this land that foremost means the heart.
I love this dust, a coal for my eyes it is,
and this air, a balm for my lungs it is.
I love this skimpy terebinth
and the fragrant hawthorn.
I love cacti and its thorns,
olives and its yearnings.
I love this thin reed that serenades all the time
on the river bank,
this dark swamp where frogs continuously croak.
I love the daisy flower that resembles the whiteness
of my heart,
and these tulips that fraternize with my blood.
I love these mud houses
and these tents, fluttering on the outskirts of
forgotten villages.
I love this generous vine, the bequeather of grapes
and wine.
I love these yellow grain spikes, the bequeather of food
and bread.
I love these swaggering kite birds,
and these cicadas, continuously singing.
I love my land
from top to bottom
and from bottom to top,
just as a Kurd would love his stubbornness!

(Translated by Azad Akash)

*

Weke Kurdekî ku ji serhişkiya xwe hez bike!

Ez ji van çiyayên asê
û ji van cemên ku bi çogên sist digihînin dawiya habûna xwe,
hez dikim.

Ez ji van kevirên ku serhişkiyê,
di kela germbûna havînê de,
bi tîna rokê re dikin
û seqem û sermaya zivistana qert hildigrin,
hez dikim.

Ez ji vê axa ku rengê wê weke rengê lasê min e
û vê xaka ku ew ji berî hemû tishtan dilê min e,
hez dikim.

Ez ji vê toza ku ew kila çavên min e
û ji vî bayê ku ew balsama cegera min e,
hez dikim.

Ez ji van kizwanên bejin kin
û ji van guvîjên bêhnxweş, hez dikim.

Ez ji van sorbelanan û stiriyên wan,
û ji van zeytûnan û ji bîranînên wan,
hez dikim.

Ez ji vî qamîşê zirav yê ku herdem li ser kenara çem distire
Û ji vê gola tarî ku têde beq bê vehes diqîrin, hez dikim.

Ez ji van kulîlkên mêst yên spî weke dilê min
û van ganguliyên ku biratiya xwîna min dikin,
hez dikim.

Ez ji van malên axî
û ji van konên ku weke alan li derdorên gundên jibîrkirî liba dibin,
hez dikim.

Ez ji van rezên comerd ku tirî û meyê didin me
û ji van guliyên gênim yên zer ku nan û xwarinê didin me,
hez dikim.

Ez ji van tîtîyên ku bixwe serbilind
û ji van sîsirkên ku bêtebat fît dikin,
hez dikim.

Ez ji welatê xwe
ji binî ta serî
Û ji serî ta binî hez dikim,
hez dikim ku weke Kurdek ji serhishkiya xwe hez bike!