Scroll Top

Yiannis Doukas, Greece

LANDSCAPE WITH FORCED LANDING

TO SPIN A YARN

The Poems

LANDSCAPE WITH FORCED LANDING

                                        a splash quite unnoticed
                                        William Carlos Williams

Like a Wuppertal dancer, or lighthouse
faintly glimmering, the wounded man drops
like a knife on the square’s breast,
with his dense weight, head first,

his nape bending and breaking;
everything flows around, goes on
slow and indifferent, as if
drawing a plough the whole day long.

All men have different, fresh concerns,
yet inwardly rehearse
Icarus’ fall and grace
secretly, on rooftops and on stairs.

Flying in dream, then fallen,
the splash unheard and hidden.

μτφρ. Παναγιώτης Ιωαννίδης
(und. Athens, Νοέμβριος 2020, http://und-athens.com/journal/und-poetry-yiannis-doukas

*

ΤΟΠΊΟ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΉ ΠΡΟΣΓΕΊΩΣΗ

                                           a splash quite unnoticed
                                           William Carlos Williams

Σαν χορευτής του Βούπερταλ, σαν φάρος
που τρεμοσβήνει αχνός, ο τραυματίας
καρφώνεται στο στήθος της πλατείας
ανάποδα, με το πυκνό του βάρος,
λυγίζει ο αυχένας του και σπάει
κι όλα κυλούν τριγύρω, προχωράνε
αργά και αδιάφορα, σαν να ‘ναι
ζεμένα σ’ ένα αλέτρι μεροφάι.

Καινούριες ο καθένας έγνοιες, άλλες,
και όμως από μέσα του προβάρει
του Ίκαρου την πτώση και τη χάρη
κρυφά, σε ταρατσάκια και σε σκάλες.
Ιπτάμενος μες στ’ όνειρο, πεσμένος
κι ο παφλασμός ανάκουστος, κρυμμένος.

Το σύνδρομο Σταντάλ (Πόλις 2013), σελ. 22

* * *

TO SPIN A YARN

  1. Was it the nine nights of love,

until the birth of those
who, mouth of honeycomb,
will make a fool of you
and clench you with their thighs
and uncompelling truths?

Or was it those two mountains
in courtship with their eyes,
as every little pebble
oozed and hovered?
Or the assaulting Sky,
the thud of his descend upon the Earth?
He tells her, I’ll have you
an accomplice to my force
and you’ll intend to be
its only victim.

Or was it, damn him,
an oath-breaker,
dumbfounded, swaddled, breathless?
Our bodies’ memory
which now unlearns the touch?
My art of dissonance,
a tickle of the Tartarus
my moon, I’ll be the first
to land on you.

I warbled, I lost track,
I dared descriptions
and hid into the labyrinth
to hatch them.
I waited for the thread,
so long, in vain,
as if a single ball of spring
had not been left unburied.
Entangled, all alone and all-curled up,
discussing with my nape,
in every fold, I said,
your cheeks are reddened
by heat and want and shame.
Stay here and crouch;
from what you’ve written on the wall,
from what you’ve gathered in the sea,
from what you mean, we won’t make any sense.


απόδοση του ίδιου του ποιητή
πρώτη δημοσίευση: Pericles at Play (τχ. 3, Δεκέμβριος 2019, https://www.periclesatplay.com/to-spin-a-yarn)

ΚΟΥΒΑΡΙΑ

Να ήταν οι εννέα νύχτες έρωτα, όσο να γεννηθούν εκείνες που μπορούν ψέματα
γλυκομίλητα να λένε, κερήθρες υπογλώσσιες, ή ν’ αφηγούνται με ψέματα παρόμοιες
αλήθειες, να σε περιγελούν και να σε σφίγγουν απ’ τους μηρούς ανάμεσα, στην
παρεγκεφαλίδα;
Ή να ‘ταν εκείνα τα βουνά που όλο γλυκοκοιτάζονταν κι ως και το χαλικάκι
τους ζητούσε να στάξει στην αιώρηση; Ο γδούπος, μήπως, που ακουγόταν, καθώς ο
Ουρανός έπαιρνε τον κατήφορο και, φτάνοντας στη Γη, χειροδικούσε σαν να της
έλεγε στη βία μου θα γίνεις συνεργός και θα ποθήσεις μόνη να ‘σαι το θύμα της;
    Να ‘ταν, ανάθεμά τον, εκείνος ο επίορκος θεός, άναυδος και ανάπνευστος και
χιλιοφασκιωμένος; Η μνήμη των σωμάτων μας που αγγίχτηκαν και τώρα έχουν
ξεμάθει; Να ήταν η κακόφωνή μου τέχνη σαν παιδοκτόνος λαίμαργη, γαργάλημα που
βγήκε από τα τάρταρα και σου ‘πε φεγγάρι μου, εγώ θα σε πατήσω με την άκατο;
Απ’ τον πολύ κελαηδισμό, έχασα τη σειρά μου. Τόλμησα την περιγραφή και
μπήκα στον λαβύρινθο κρυμμένος, να ‘χω να τα κλωσώ, να περιμένω τόσους αιώνες
μάταια το νήμα, λες κι όσοι δεν κεντούσαν, θάβανε τα κουβάρια τους βαθιά να μην τ’
αγγίξει άλλος κανείς που πέρναγε απ’ τον τόπο.
Μπλεγμένος, μοναχός, περδουκλωμένος, μιλούσα με τον σβέρκο μου – τι του
‘πα; Μινώταυρε, σε καθεμιά πτυχή τα μάγουλά σου ερυθριούν από τη ζέστη, την ντροπή
και την ανάγκη. Εδώ μείνε και λούφαξε∙ απ’ όσα θες να πεις, απ’ όσα βλέπεις στον τοίχο
και το πέλαγο, εμείς, που ακούμε, δε θα βγάλουμε άκρη.


πρώτη δημοσίευση στη στήλη «Μικρή Κλίμακα» που επιμελείται η Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου
(χάρτης
10, Οκτώβριος 2019, https://www.hartismag.gr/hartis-10/pyxides/mikrh-klimaka-giannhs-doykas-kwstas-peroylhs-nina-raph-kwnstantia-swthrioy) 

The Poet

Yiannis Doukas was born in Athens in 1981. He has studied philology and Digital Humanities. He has published the books: The World as I Came and Found it (Kedros, 2001), Inner Borders (Polis, 2011, Diavazo journal Debut Poetry Collection Award), The Stendhal Syndrome (Polis, 2013, G. Athanas Award of the Academy of Athens), thebes memphis (Polis, 2020). Some of his poems have been included in anthologies and translated into seven languages. He has written the lyrics for two songs by Thanos Mikroutsikos, included in the album Stin Omihli ton Kairon (2017). He translates from English and collaborates with Greek print and digital literary magazines.

*

Γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει φιλολογία και Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Τα ώς τώρα βιβλία του: Ο κόσμος όπως ήρθα και τον βρήκα (Κέδρος, 2001), Στα μέσα σύνορα (Πόλις, 2011, βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή του περιοδικού Διαβάζω), Το σύνδρομο Σταντάλ (Πόλις, 2013, βραβείο Γ. Αθάνα της Ακαδημίας Αθηνών), η θήβα μέμφις (Πόλις, 2020). Ποιήματά του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε εφτά γλώσσες. Δύο τραγούδια σε στίχους του έχουν συμπεριληφθεί στον δίσκο του Θάνου Μικρούτσικου Στην ομίχλη των καιρών (2017). Μεταφράζει από τα αγγλικά και δημοσιεύει κείμενά του σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα.