SELECTED MEMORY
In the dim light
of the almost full moon
the streets look paved shadows.
Forgotten are the words of a poem,
only the essence is left here
and I, forgotten too
between verses
who knew how to lock me inside them.
Meanwhile others
say that life is hidden somewhere
and all that left behind
is selected memory.
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΜΝΗΜΗ
Στο λιγοστό φως
της σχεδόν γεμάτης σελήνης
οι δρόμοι φαίνονται στρωμένοι σκιές.
Ξεχασμένα έχω τα λόγια ενός ποιήματος
μόνο η ουσία έχει μείνει εδώ
και ο εαυτός μου ξεχασμένος είναι
ανάμεσα σε στίχους
που ήξεραν να με κλείσουν μέσα τους.
Εν τω μεταξύ άλλοι
λένε ότι η ζωή είναι κάπου κρυμμένη
και το μόνο που άφησε πίσω
είναι επιλεγμένη μνήμη.
TASTE OF RUINS
In the recently discovered ruins
a kneeling archaeologist
something is trying to clean up.
Somewhere further, next to a table
a skeleton dressed in rags
seems to be watching him.
From the dim light of the ruins
another archaeologist sounds:
“Time was merciless with the poet!”
The one kneeling next to the skeleton
continuing cleaning, he says:
“Yes, but his words still have taste …”
ΓΕΥΣΙΣ ΕΡΕΙΠΙΩΝ
Στα προσφάτως ανακαλυφθέντα ερείπια
ένας γονατισμένος αρχαιολόγος
κάτι προσπαθεί να καθαρίσει.
Κάπου πιό πέρα, δίπλα σε ένα τραπέζι
ένας σκελετός ντυμένος κουρέλια
μοιάζει να τον παρακολουθεί.
Από το ημίφως των ερειπίων
ένας άλλος αρχαιολόγος ακούγεται:
“Ανελέητος ο χρόνος με τον ποιητή!”
Ο γονατισμένος δίπλα στο σκελετό
συνεχίζοντας να καθαρίζει, λέει:
Ναι, όμως οι λέξεις του, έχουν ακόμα γεύση …”