Scroll Top

Η ποίηση είναι κώδικας ζωής, είναι οι σκέψεις που αναπνέουν και οι λέξεις που πυρπολούν τον βίο.

“Τι θα ήταν η ζωή χωρίς την ποίηση;
Τι θα ήταν η ποίηση χωρίς τις τρανές της γλώσσας οδοιπορίες;”
Το Culture Book συνομιλεί μέσω του Patras Word Poetry Festival με ποιητές και ποιήτριες που δημιουργούν ανά τον κόσμο. Η παρουσίαση, η καταγραφή, η μελέτη και αυτών των ποιητών και ποιητριών είναι από εκείνα που οφείλουμε στην τέχνη της ποιήσεως.
Η καταγραφή χωρίς μεγέθυνση των αληθινών διαστάσεων του μεγαλείου της ζωής, που είμαστε έτοιμοι να την καταστρέψουμε, μέσα και από τις κειμενικές αξίες των σύγχρονων ποιητών και ποιητριών, διαμορφώνει και την καθημερινότητα της σύγχρονης λογοτεχνίας.
 

VI

White paper: You are a scaffold.
White paper: A mouth.
White paper: A throat.
White paper: A stomach.
White paper: An anus.
White paper: You swallow everything.
You defecate everything.
White paper: Ordinary.
White paper: Irrational.
Because the prey is irrational
when the moon chases it.
Irrational is the tooth that shines
white, total white
in the glow of its hunger.
We are irrational too we who seek for
poems in its bowels
in the brutal, unconditional death
and even more irrational when we find them
and devour them raw
instantly and on the spot.

(From the collection, “Lamb – A poem in the mirror”, Polis Editions, 2021.)

VI

Λευκό χαρτί: Είσαι ικρίωμα.
Λευκό χαρτί: Στόμα.
Λευκό χαρτί: Λαρύγγι.
Λευκό χαρτί: Στομάχι.
Λευκό χαρτί: Πρωκτός.
Λευκό χαρτί: Όλα τα καταπίνεις.
Όλα τα αφοδεύεις.
Λευκό χαρτί: Συνηθισμένο.
Λευκό χαρτί: Παράλογο.
Γιατί παράλογο είναι το θήραμα
όταν το κυνηγά η σελήνη.
Παράλογο είναι το δόντι που γυαλίζει
λευκό κατάλευκο
μέσα στο φως της πείνας του.
Παράλογοι κι εμείς που ψάχνουμε
ποιήματα στα σπλάχνα του
στον άγριο θάνατο τον άνευ όρων
κι ακόμα πιο παράλογοι όταν τα βρίσκουμε
και τα καταβροχθίσουμε ωμά
αμέσως κι επιτόπου.

(Από την συλλογή «Αμνός – Ένα ποίημα στον καθρέφτη», Πόλις, 2021)

XXI

White paper: You are a scaffold.
White paper: Rain that pounds the curbs.
White paper: Jules and Jim.
All the films I ever watched are called Jules and Jim.
White paper: A car falling in the water.
White paper: You are the astonished gaze that creates the world.
White paper: You are two men that do not know.
White paper: You are a woman suddenly.
White paper: Hand-to-hand.
And it is morning on your body.
If you don’t hurry you won’t catch any poem.
White paper: Wind.
White paper: You leave, always white.
White paper: A sound of paper being torn.
Nothing manages to be written.
The alarm of an unrestrained silence
overtakes us.
A white -Patagonian white-
that never asked you
and that a red carnage holds
in its teeth; the carnage of famine.
White paper: You are full.
White paper: You always move from white to white.
White paper: An ambush.
White paper: Danger.
White paper: A door is closing.
And it rains.
Like it always rains
always
and then nothing.

(From the collection, “Lamb – A poem in the mirror”, Polis Editions, 2021.)

XXI


Λευκό χαρτί: Είσαι ικρίωμα.
Λευκό χαρτί: Βροχή που τρίβεται στα κράσπεδα.
Λευκό χαρτί: Ζιλ και Τζιμ.
Όλες οι ταινίες που είδα λέγονται Ζιλ και Τζιμ.
Λευκό χαρτί: Ένα αυτοκίνητο που πέφτει στο νερό.
Λευκό χαρτί: Είσαι το έκπληκτο βλέμμα που δημιουργεί τον
κόσμο.
Λευκό χαρτί: Είσαι δύο άντρες που δεν ξέρουν.
Λευκό χαρτί: Είσαι μια γυναίκα εξαπίνης.
Λευκό χαρτί: Σώμα με σώμα.
Και είναι πρωί επάνω στο κορμί σου.
Αν δεν βιαστείς ουτ’ ένα ποίημα θα προλάβεις.
Λευκό χαρτί: Άνεμος.
Λευκό χαρτί: Φεύγεις για πάντα λευκό.
Λευκό χαρτί: Ήχος από χαρτί που σκίζεται.
Τίποτα δεν προλαβαίνει να γραφτεί.
Μας προλαβαίνει ο συναγερμός
μιας σιωπής ασύστολης.
Ένα λευκό που δεν σε ρώτησε ποτέ
– λευκό Παταγονίας –
και το κρατάει στα δόντια της
μια κόκκινη σφαγή ∙ της πείνας.
Λευκό χαρτί: Είσαι χορτάτο.
Λευκό χαρτί: Διαρκώς μετακομίζεις από λευκό σε λευκό.
Λευκό χαρτί: Ενέδρα.
Λευκό χαρτί: Κίνδυνος .
Λευκό χαρτί: Μια πόρτα κλείνει.
Και βρέχει.
Όπως βρέχει πάντα
για πάντα
κι ύστερα τίποτα.

(Από την συλλογή «Αμνός – Ένα ποίημα στον καθρέφτη», Πόλις, 2021)