Γράφω πάντα με βάση ένα φόντο∙ ένα υδατογράφημα που σιγά- σιγά κάνει όλο και πιο ευδιάκριτες τις λεπτομέρειες της φαντασίωσής μου. Όταν, όμως, διαβάζω∙ υφαίνω και αποκόπτω τις συνεχείς μου διαψεύσεις. Το νόημα που πλάθω είναι αποτέλεσμα μονταρίσματος κειμένου και σκηνοθεσιών.
Λογοκρίνω –δηλαδή- τις επιμέρους παρανοήσεις…
*
Το κείμενο κρίνεται από τις σιωπές και τις αποσιωπήσεις του. Τα χάσματα και τις απόκρημνες πλαγιές του. Εκεί η πτώση εξασφαλίζει την σίγουρη άρση διπολισμών ή και δογματισμών. Με οδοδείκτες τα σημεία στίξης και τα σχήματα λόγου, μπορείς να χαρτογραφήσεις ό, τι δεν εγγράφεται σε… χρόνο παρακείμενο.
*
Πού θα επέλεγε ο συγγραφέας να κρύψει τον θησαυρό: σε μια πρόθεση ή σε μια πρόφαση;
*
Ο αναγνώστης είναι πλοηγός μιας θάλασσας άπειρων δυνατοτήτων. Με μόνο χάρτη το ακυβέρνητο.
*
Το νόημα κρύβει την αλήθεια του αναγνώστη. Η ανάγνωση αποκαλύπτει το νόημα του κειμένου. Ο συγγραφέας αποκαλύπτει (-πτεται) μέσα από την απόκρυψη. Κι εμείς βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σ’ αυτό το τρίγωνο των από(κ)ρρίψεων. Μεθάμε. Υποκύπτουμε. Μα τέλος, ξαναγράφουμε την ιστορία από την σκοπιά του σφετεριστή.
*
Σε μια κοινωνία τεχνοκρατών πώς θα ευδοκιμήσει το αυθαίρετο;
*
Με ασώματους αναγνώστες θα καταλήξουμε σε μια λογοτεχνία των αόριστων διαθέσεων.
*
Ο μετανθρωπισμός αποτελεί μιαν ακραία φάση της μυθικής σκέψης. Η λογοτεχνία του φανταστικού ήδη έχει δώσει τις πρώτες συντεταγμένες.
*
Δίχως αγωνία δεν υπάρχει πρωτοτυπία. Σ’ αυτή την –σχεδόν- “ουτοπική” εκδοχή του μέλλοντος που μας προπαγανδίζει η εποχή∙ η ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων του παρελθόντος ίσως θα καταστεί ο μόνος τρόπος θραύσης της παραδείσιας ανίας.
Ο Αχιλλέας και ο Gilgamesh θα είναι οι πρωτόπλαστοι του μέλλοντος; Κι ο όφις;
*
Η Κυβερνολογοτεχνία μοιάζει με πλοίο χαμένο στο Τρίγωνο των Βερμούδων.
*
Οι ακραίοι πειραματισμοί της Amaranth Borusk και του Brad Bouse υπερεκτιμούν σε τέτοιο βαθμό τον αναγνώστη που –σχεδόν- τον διαγράφουν.
*
Άλλο παιχνίδια διάδρασης με τον αναγνώστη κι άλλο παιχνίδια λαβυρίνθων.
*
Εάν η ανθρώπινη συνείδηση χωρά μέσα σε μια σφαίρα πυριτίου∙ η λογοτεχνία (αν και απόλυτα ανθρώπινη) ασφυκτιά ακόμη και μέσα στα όρια του σύμπαντος.
*
Ο αναγνώστης είναι δέσμιος του δυνητικού. Η ασάφεια των μέσων και των κωδίκων τον πνίγει στην πλημμυρίδα της πληροφορίας. Και η απόλαυση; Την έχει –απ’ ό, τι φαίνεται- υπερκαλύψει ο ίλιγγος.
*
Δεν διαβάζω, σκανάρω. Δεν γνωρίζω, διαχειρίζομαι την πληροφορία.
*
Ίσως στο μέλλον αναβιώσει η επική αφήγηση, με πρωταγωνιστές κυβερνοπάνκ εκδοχές του Gilgamesh.