Βασική ανάγκη είναι η ζωή! Αυτό το ελάχιστο παρόν μας στον κόσμο, οφείλουμε να εκτιμούμε βαθιά, να υπερασπιζόμαστε την ακεραιότητα και την πληρότητά του. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και η κοινωνική πραγματικότητα προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες της ανθρωπότητας, με την λογοτεχνία να παίζει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, ως μελέτη της ανθρώπινης συνθήκης σε πολλές μορφές. Υφίσταται με την συμμετοχή της στις ιστορικές διεργασίες που τελούνται σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, ανάλογα με το ιδιαίτερο “μικροκλίμα” της κάθε περιοχής και της εποχής.
Γράφει ο Αχιλλέας Κυριακίδης για τον Κορτάσαρ: «Ο συγγραφέας εγγράφεται και εντάσσεται στο παρόν του, συμπεριλαμβάνοντας στο έργο του την ανάγκη, την επιθυμία, την προοπτική της δράσης και της ουτοπίας, πάντα ως καλλιτέχνης και ταυτόχρονα ως πολιτικό ον».
Αυτή η προσωπική ανάγκη, η τεράστια επιμονή και οι απαιτούμενες θυσίες χαρακτηρίζουν και ξεχωρίζουν τους συγγραφείς, τους ποιητές από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Η φλέβα αυτή χτυπάει μέσα τους από γεννησιμιού. Συνήθως μοναχικοί παρατηρητές του τίποτα και των πάντων, γράφουν, με την ελπίδα να βρουν ανταποκριτές, ν’ αγγίξουν ψυχές κι ο σπόρος του ονείρου καλλιεργείται, μήπως κάποτε διαβούν το κατώφλι της αιωνιότητας.
Πάντα επίκαιρα θέματά σε όλους τους τόπους, σε όλες τις γλώσσες είναι ο έρωτας, ο πόλεμος, η ειρήνη, η αδικία, ο θάνατος, τα θέματα που εμπεριέχονται και αναπτύσσονται σε εκατομμύρια βιβλία σε όλον τον πλανήτη. Όμως η προσωπική σκοπιά και η ικανότητα του εκάστοτε γράφοντος, κάνει κάποια από αυτά, όχι μόνο να ξεχωρίζουν στον τόπο τους, αλλά και να μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες, να μένουν στον αδυσώπητο χρόνο κοινωνώντας ιδέες, αξίες και τοπικά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμά, νοήματα και κοινωνικές αναπαραστάσεις του κόσμου του συγγραφέα ν’ αφομοιώνονται από τους αναγνώστες. Ο επηρεασμός αυτός στη συνέχεια επαναλαμβάνεται ως ρόλος, μεταφερόμενος σε περισσότερα μέλη της κοινωνίας. Τότε, οι δράσεις, τα νοήματα και οι αναπαραστάσεις αυτές θεσμοποιούνται και ενσωματώνονται στην κοινωνία (ως φυσικές).
Συνεπώς, η γνώση και οι αντιλήψεις της πραγματικότητας κατασκευάζονται κοινωνικά από την αλληλεπίδραση ατόμων και ομάδων, τόσο μεταξύ τους όσο και με το περιβάλλον τους.
Θεωρώ πως γίνεται μια τιτάνια βουβή προσπάθεια από τους δημιουργούς να δοθεί ένα χέρι βοήθειας στην αίσθηση του πνιγμού, ματαιότητας, μόνωσης και η αίσθηση μιας συνύπαρξης και συμπόρευσης των ανθρώπων όλων των ηλικιών, των φύλων, από διάφορα μέρη του κόσμου.
Ο έρωτας είναι παντοδύναμος. Μπορεί να σου ανοίξει διάπλατα μάτια, μυαλό και ψυχή. Ο Έρωτας για την Ποίηση, εμένα, με κράτησε στην ζωή, μου ομορφαίνει την καθημερινότητα και μου δίνει ελπίδα γι’ αυτό το άγνωστο αύριο, που μόνο εικασία μπορεί να είναι . Πόσοι και πόσοι ορισμοί δεν υπήρξαν για την Ποίηση: Ο παρατεταμένος στεναγμός, ουρλιαχτό σε σιγαστήρα, ένας ψίθυρος που κραυγάζει, η παρανομία της επίσημης πραγματικότητας, ο θάνατος της οίησης, ο εκθειασμός της αθωότητας, η άριστη αποκατάσταση των αισθήσεων…
«Δεν εποθήσαμεν εμείς τα όσα ποθούν ετούτοι
Διαμάντια που στολίζουνε το στέμμα του Μαχμούτη.
Εμείς το δρόμο επήραμε που πάει κατά τη φτώχεια
Κι αλήθεια, ευρήκαμεν εκεί αμύθητα τα πλούτη».
Πριν μερικές δεκαετίες η ποίηση αμφισβητήθηκε από τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση. Σήμερα από τα social media. Πρέπει να βρει νέους τρόπους προσέγγισης του αναγνωστικού κοινού, μέσα από αναγνώσεις που θα καταφέρνουν να συνδέουν το αναγνωστικό κοινό με τον ποιητή. Ίσως, ο ποιητής πρέπει να μετατρέπεται σε ηθοποιό, να οδηγεί την ποίηση του στην ψυχή του κάθε ατόμου που τον παρακολουθεί.
Με λάσπη η λάσπη
δεν ξεπλένεται κι ούτε
το αίμα με αίμα.
Αν ζεις μέσα στο ψέμα,
Μάταιο να προσεύχεσαι.
Δια χειρός Ηρακλείτου, Καμιμούρα Γιουτάκα και Αργύρης Χιόνης.
Ο λόγος και οι λέξεις μπορούν να έχουν μεγάλη δύναμη, όταν χρησιμοποιούνται τα σωστά ρητορικά σχήματα έτσι ώστε να διατηρείται ακέραιο το ενδιαφέρον του κοινού. Υπάρχει όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, μια μεγάλη πρόκληση: τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία αμβλύνουν την εστίαση στις λέξεις, συσσωρεύουν στο διαδίκτυο ιστορίες σύντομης διάρκειας, με μη ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Πρέπει επομένως να υπάρχει ιεράρχηση αξιών και να είμαστε επιλεκτικοί. Να προωθούμε την ποίηση και γενικότερα τον πολιτισμό, με τρόπο που να είναι ελκυστικός για όλους, διανοούμενους και μη, που λαχταρούν την ομορφιά στην τέχνη του λόγου.
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Στου αορίστου
την υποτακτική δεν
εμφωλεύω
είμαι από εκείνους που
ενεργούν ασάλευτα.
Πόπη Αρωνιάδα, από την υπό έκδοση συλλογή “Πολυεδρική Κοπή” Σαιξπηρικόν.