ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΝΗΣ

Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε την γραφή σας ο τόπος σας;

Πατρίδα του ποιητή είναι τα ποιήματά του, τα οποία πολλάκις συναντώνται με τις εικόνες και τις μνήμες της γενέτειρας και των παιδικών του χρόνων. Γεννήθηκα και έζησα τα παιδικά μου χρόνια σ’ ένα ορεινό χωριό στην επαρχία Ολυμπίας του νομού Ηλείας, τη Νέα Φιγαλία ή Ζούρτσα, με υψόμετρο 480 μέτρα. Αν υπάρχει λιτότητα, ένας δωρικός τόνος και μια ποικιλία στη γραφή μου, το οφείλω μάλλον και στον τόπο μου: βουνά σχεδόν γυμνά, πέτρες μικρές και μεγάλες, βροχές και καταιγίδες, πυρκαγιές, άφθονα τρεχούμενα νερά, ελαιώνες και σιτοβολώνες, αλώνια και θημωνιές, δέντρα γεμάτα πουλιά, ζώα ελεύθερα και ήχοι ιδιαίτεροι, άνθρωποι του μόχθου, όλα σε μιαν αέναη κίνηση. Κι όταν με κατάπιε το αδηφάγο στόμα της πρωτεύουσας, στην οποία μετοίκησα για σπουδές και παρέμεινα, έμεινε η νοσταλγία να πονάει σαν αγκάθι στο σώμα μου που δεν μπορώ να βγάλω. Αυτό το αγκάθι μπορεί και να πυροδοτεί τις λέξεις μέσα μου, ενώ στο βάθος αχνοφέγγει πάντα η επιθυμία της επιστροφής.