Αντωνία Μποτονάκη

Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε τη γραφή σας ο τόπος σας;

Αν δεν υπό τη σκέπη των υπεραιωνόβιων λιόδεντρων, αν δεν χοντρό σκοινί μ’ ένα κομμάτι τάβλας κρεμασμένο στα κλαδιά τους η κούνια σου, αν δεν χειμώνα στο λιόφυτο να τουρτουρίζεις κι η μάνα να σου τρίβει τα χέρια να ξεμπλαβίσουνε, αν δεν οι τζίτζικες το θέρος στα κλαδιά στη λιγωμάρα του μεσημεριού, τα μανουσάκια στο γυραλάκι να θυμιάζουν το Γενάρη, αν δεν τα λιόπανα, τα δίχτυα, τα ραβδιά, τα τσουβάλια γεμάτα καρπό που περιμένουν στην άκρη του δρόμου, αν δεν το καταπράσινο του νέου λαδιού, κι η αψιά ευλογία,αν δεν η κατσιφάρα, οι κεραυνοί, οι μακρόσυρτες βροντές, ο ήχος της βροχής στον τσίγγο της καμινάδας, το βουητό του ποταμού, ή μυρωδιά των υγρών φύλλων κάτω απ τις καστανιές, τις χαρουπιές, τους πρίνους, αν δεν η φωνή του γερακιού, της πέρδικας, του κοτσιφού, της σκλόπας, το κελάηδισμα του συκοφά, του κοκκινομπέτη, του τρυποφράχτη, του ζιγαρδελιού, αν δεν η μυρωδιά απ΄τα έχνη, το καθησυχαστικό αναχάραγμα , η αψιά μυρωδιά του κατωγιού, η γαλανή, η κανέλλα, το φρογό, ή κουτσοκέρα, αν δεν οι πετροφιλιές στο σοχορέλι, οι πρίμουλες του ποταμού, οι παπαρούνες στη δρακόβρυση, τα βάτσινα στο σφανταχτόρυακο, τα τζίτζιφα, τα κούμαρα στην κορφή, οι ερείκοι στις πλαγιές, οι μαχαιρίδες στα σταροχώραφα, οι μανδραγόρες στον γκρεμνό, τα κρινάκια στο ψηλό χαράκι, τα κυκλαμινα κάτω απ τις φτέρες, τα πεντάνευρα στην κρυγιά βρύση, ο σταφυλίνικας στον άη Γιώργη, οι χατζίκοι, οι κουτσουνάδες, το περδικονύχι, η γαλατσίδα, το λαγουδόχορτο, οι τσόχοι,οι αβρωνιές, ο γοργογιάννης, οι ασκορδουλάκοι, οι ακουρνοπόδοι, η μαντηλίδα, το παχάκι, η κλουβίδα, η αβρωνιά και το μαγιοβότανο, το φλησκούνι, η θρύμπη, ο έρωντας, η σφακομηλια κι ο θύμος…

Σκέψεις και στίχοι σας για την Ελλάδα μέσα στον κόσμο σήμερα.