Φάνης Παπαγεωργίου

Ο τόπος των ποιητών είναι η πατρίδα της γραφής τους. Εσάς πώς επηρέασε τη γραφή σας ο τόπος σας;

Κάθε ποίημα, όπως και κάθε συναίσθημα ή κάθε εικόνα ή σκέψη έχουν συγκεκριμένους τόπους και χρόνους μέσα από τους οποίους ξεπηδάνε. Δεν είναι όμως απλά ένα πεδίο παρατήρησης ή ένα πείραμα ή μια αρένα ή ακόμα ένα θέρετρο, καθώς ο κάθε τόπος και ο κάθε χρόνος μέσα στον οποίο το ποίημα, ή το συναίσθημα ξεδιπλώθηκε, επισφραγίζεται, μετασχηματίζεται μέσα από την «ρητότητα» του ποιήματος και του συναισθήματος. Έτσι, που τελικά πρόκειται για έναν άλλο τόπο και χρόνο φωτισμένα μέσα από την αναπόληση, την διαπίστωση, την ερμηνεία και την πρακτική. Είναι ο αφηρημένος τόπος και χρόνος, το καθημερινό θέρετρο των μαχών μας, με τον εαυτό μας και με τους δαίμονες μας, των μαχών μας στην ταξική πάλη, ωσάν ο αφηρημένος τόπος να έγινε συγκεκριμένος μέσα στο ποίημα. Είτε επειδή το σύμπλοκο των ανθρώπινων σχέσεων τον τροφοδότησε, είτε επειδή το ποιητικό υποκείμενο εκείνη τη μέρα είχε χρόνο και όρεξη να εγκύψει πάνω στον τόπο. Ο τόπος λοιπόν είναι «πάντοτε – ήδη» παρών, το ζήτημα είναι πως ο τόπος αντικειμενοποίηθηκε μέσα σε κάθε ποίημα, πως φωτίστηκε, συγχωνεύτηκε, πολλαπλασιάστηκε και τελικά αποτυπώθηκε ως τόπος έλλογης δράσης για τον κόσμο και το όραμα για αυτόν.