Η Αριάδνη στην Κύπρο.
*****
Νόμιζα ότι ήταν συνάντηση
αλλά δεν ήταν
Νόμιζα ότι ήταν έρωτας
αλλά δεν ήταν
Νόμιζα ότι ήταν ελευθερία
αλλά δεν ήταν
Νόμιζα ότι ήταν χαρά
αλλά δεν ήταν
Νόμιζα ότι ήταν ποίημα
αλλά δεν ήταν
Νόμιζα ότι ήταν Αιγαίο
αλλά δεν ήταν
Νόμιζα ότι ήταν Ελλάδα
αλλά δεν ήταν
Νόμιζα ότι αναδυόταν το παιδί
Αλλά εκοιμήθη
ως άνθος των κυμάτων
Νόμιζα ότι μου αποδιδόταν το όνομά μου
Αλλά με βάφτισαν
Η Έρημος
*
Ο ΧΙΤΩΝΑΣ
Φοράς
λευκό χνουδωτό πουλόβερ
που σχηματίζει ερωτικά τις γραμμές σου.
Από μέσα του φυτρώνουν μικρές μαργαρίτες
χαμομηλάκια της Άνοιξης.
Ξαπλώνεις νωχελικά στο κρεβάτι μου
πλάϊ σ’εκείνον
αλλά δεν είσαι εγώ.
Νεκρή
και όμως μου κλέβεις τα όνειρα.
Περιφέρεις αμέριμνα το γυμνό κορμί σου
στο σπίτι των γονιών μου
και μου προσφέρεις το ρούχο σου.
Το σώμα μου τρέμει ανεπαίσθητα
μές στο δικό σου νυφικό πουκάμισο
«νιώθω μιαν αδιόρατη επιθυμία για σένα»
λες…
Δεν ξέρω ακόμη τίποτα
για τον χιτώνα του Νέσσου’
ότι είμαι το ελάφι
της νυχτερινής σου τελετουργίας.
Σπορά του Άδη
περιμένει
το χάραμα των γιασεμιών.
Η Έλενα Τουμαζή Ρεμπελίνα κατάγεται από την Αμμόχωστο και ζει στη Λεμεσό. Σπούδασε ψυχολογία στη Γενεύη και εργάστηκε στο ΡΙΚ.
ΠΟΙΗΣΗ: Ο μικρός τυφλοπόντικας και ο ήλιος, 1972, Αμμόχωστος. Λειτουργία του νεκρού παρόντος, Ιούνιος 1974, Λευκωσία. Τα σώματα της Χρυσόθεμης μετά το δημόσιο αποκεφαλισμό της στα τέλη του 20ου αιώνα μ.Χ, 1977, Λευκωσία. Έρχου, Αφή 2011, Λεμεσός (κρατικό βραβείο ποίησης).
MARGINALIA Δύο γυναικείες φωνές, Έλενα Τουμαζή Ρεμπελίνα και Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου, Αφή 2016. ΠΕΖΟ: Παραλλαγές για τη γη, εκδοτική των γυναικών 1981, Αθήνα. ΣΥΝΘΕΣΗ: Ανάσες αληθινού ονόματος – μωσαικό με στίχους αγαπημένων ποιητών και αποσπάσματα παραμυθιών, Αφή 2008, Λεμεσός.