ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
Νικημένος απ’ την τόση Σελήνη
δέντρο μικρό που τα κλαδιά αχόρταγα
στα φύλλα τους το πρόσωπό της ζωγραφίσαν
όπως κυλούσε χαμηλά γάργαρο το φως
σκοτάδι και ασήμι ανάμεσά τους μπλέκοντας
το θαύμα να αιχμαλωτίσω προσπαθούσα.
Έρρεε το φως στον ποταμό του και η ομορφιά
όπως θυμάμαι απλόχερα τριγύρω σκορπισμένη
με καλούσε ένα να γίνω με ό,τι λαχταρούσα.
Την τέχνη την παλιά να θυμηθώ αιώνες μετά
που καταργεί τη φθορά σπάζοντας τα δεσμά
και δείχνει την κρυφή διάσταση, την εσώτερη όψη.
Πως όλα όσα δίδαξαν το βλέμμα σου
αυτής της ζωής μονάχα είναι και πλούτος
της ψυχής λογίζονται.
Ένα φύλλο μεθά από φως, μαραίνεται πέφτει
τρίβεται στην παλάμη σου και γίνεται
το ρίγος της ζωής σκόνη του χρόνου.
Νικημένος απ’ την τόση Σελήνη
απορημένος παρακολουθούσα πως
γαληνεύει η ψυχή από το ξόρκι των άστρων.
*
ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Δε μπορείς να καταλάβεις πάντα
τη γλώσσα της Άνοιξης
τις άναρθρες καραυγές των χόρτων
το γέλιο των ανθών καθώς
σε κοιτούν κατάματα.
Δέντρα νιόβγαλτα φυτά σου μιλούν
με άγνωστους φθόγγους.
Γνωρίζεις όμως τη γλώσσα των πουλιών
την Άνοιξη σε μια πατρίδα
που παιδική ηλικία ονομάζεις.
Αυτή σου δίνει τρόπο να κατανοείς
και αναλύεται στα μάτια σου
σε χίλια χρώματα ο ουρανός.
Ο Γιώργος Γώτης γεννήθηκε στην Ανδραβίδα της Ηλείας το 1956. Από τις εκδόσεις “στιγμή” έχουν κυκλοφορήσει οι ποιητικές του συλλογές: ” Όρθρου Βαθέος ” (1988, εκτός εμπορίου), ” Φυσική Ιστορία” (1991), ” Κρυμμένη Εικόνα ” (1999), ” Χρονογραφία ” (2007), ” Δίχως Χάρτη” (2011), ” Στοιχειώδη Σωμάτια” (2015), ” Συγκλίνοντες Άνεμοι” (2018) και το πεζογράφημα ” MORE VENETO ” (2013). Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του λογοτεχνικού περιοδικού ” ΔΙΑΒΑΖΩ ” για την ποιητική του συλλογή «Χρονογραφία». Το 1016 τιμήθηκε με το Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του.