7 ΔΙΣΤΙΧΑ Σ’ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ
Στον κ. Τάκη Σπετσιώτη
Άλλο θυμάμαι, άλλο νοσταλγώ
Κοιτάζω πίσω, γι’ αυτό θρηνώ
Άλλου καιρού τα ήθη δεν υιοθετώ
Μα το παρόν δεν μου είναι αρκετό
Κάτι λείπει και δεν αδιαφορώ
Είν’ ανυπόφορο το εφικτό
Εφησυχάζω όσο μου είναι μπορετό
Αγαπώ λίγο, γι’ αυτό πονώ
Μια στάλα βροχής θέλω να κρατήσω
Μ’ από την γη πως να την στερήσω.
Μια ηλιαχτίδα, με τα γυαλιά ηλίου απωθώ
Προσπαθώ καλύτερα να δω
Πού προχωρώ, πού στέκομαι, πού θωρώ
Εφημερεύει κάθε μέρα το κακό
Το να κουρνιάζεις μες στο χθες
δεν προσβάλει το παρόν
Ίσως και να κριθεί αξιοπρεπές
Μα δεν είναι πάντοτε σωστόν
Ο τρόπος που στέναξες προχθές
Είχε πολύ παρόν, καυτό παρόν
Ανήσυχη σε βλέπω στις ανατροπές
Καιρός ν’ απωθήσεις τον λυρισμόν
Χωρίς σφρίγος για ζωή, ποιος προχωρεί
Η λοξή ματιά μάλλον ωφελεί
Κι ο παρορμητισμός τα νήματα κινεί
Το τυχαίο με το πηγαίο έχουν συναναστραφεί
Δίνουν μάχη στην ζωή, δεν μπορώ
Να σ’ αφήσω γαντζωμένη στο πρωτινό
Ο Βάκης Λοϊζίδης γεννήθηκε στην Λευκωσία το 1965. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακά στην Αγγλία. Παρουσιάστηκε στα γράμματα με την ποιητική συλλογή «Ποίηση και Κολάζ» για την οποία του απονεμήθηκε το κρατικό βραβείο νέου λογοτέχνη του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου. Έχει εκδώσει 10 ποιητικές συλλογές. Επιμελήθηκε την ανθολογία Σύγχρονης Κυπριακής Ποίησης
«Η Κύπρος μετά το ’90». Ασχολείται με την ζωγραφική. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων