ΡΕΚΒΙΕΜ
Αντί να δω κατάματα
τα φάλτσα της ζωής
που κλίμακες ορίζουν
κοίταζα προς την εύκολη
πλευρά της, την ανέξοδη
που θα μου χαριζόταν
μ’ ένα αδιάφορο
πολύ μικρό μου νεύμα
Δεν ήμουνα και άδικος
το ζήλεψα μία φορά
κι έτσι περιστασιακά ηδύς
την άφηνα αυτεξούσια
να πάρει το πάνω χέρι
Μα παλιννόστησε η μαυρίλα·
τόσο πιο μαύρη τώρα
που την αφήνω ατάραχος
να με πενθήσει γοερά