Δύστ(ρ)οπη η ύπαρξη. Η ύπαρξη
καθώς βαραίνει από την ύλη
αναδύεται. Αναδύεται
το εγώ πολλαπλασιασμένο στα
πρόσωπα των άλλων. Των
άλλων
απόντων. Απόντων
στα δικά τους
πολλαπλασιασμένα εγώ. Εγώ
εδώ δεν συνάντησα ποτέ
κανέναν, θα πει. Θα πει,
κανένας δεν με συνάντησε εδώ. Εδώ
εγώ-εσύ. Εσύ.
Εσύ-εγώ, τώρα.
Τώρα;
(“Άρση απόντων εγώ”, Γ.Α.Β. – 6.10.2019)