ΥΦΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΝΕΚΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ
Κοιμήσου ήσυχα καλοζωισμένε
και αποχαυνωμένε κόσμε της μεγάλης Γερμανίας
Και σεις από την υπόλοιπη Ευρώπη, οι υγιώς σκεπτόμενοι.
Κοιμηθείτε ήσυχα σαν πεθαμένοι.
Η κραυγή μου δεν θα σας ξυπνήσει.
Δεν ξυπνούν ποτέ οι κάτοικοι ενός νεκροταφείου.
Ulrike Marie Meinhof
Κάθε ομορφιά θα μαραθεί και θα σβήσει
όπου βασιλεύει σκουλήκι
και μούχλα και σήψη
Το σάβανό σου υφαίνουμε Γη
κι υφαίνουμε μέσα κατάρα διπλή
Υφαίνουμε το ανύφαντο
που μας καταδιώκει
υφαίνουμε καβάλα σ’ ένα τάφο
ακαταπαύστως
Τι ένδυμα είναι αυτό;
Το χάος πρόβαλε γυμνό!
Και ξαναρχίζουμε τρελοί και μανιασμένοι
στους αργαλειούς, στις μηχανές
στα φτερά της Αμφιλύκης
Ω! υφαντές μου, τι λάθος έχουμε μετρήσει;
Υφαίνουμε, υφαίνουμε
το ίδιο σχέδιο της ξεχαρβαλωμένης Φύσης
πάλι αχόρταγοι και πάλι με ωραίες παραισθήσεις.
(ανέκδοτο)