μια λάθος μαντεψιά
Ωριμότητα και τρυφεράδα στο μπλέντερ
δίνουν έναν πηχτό χυλό υποκίτρινο
όπως η θάλασσα μετά τον καύσωνα.
Μια λάθος μαντεψιά ήταν
μην γρατζουνάς το ξύλο με τα νύχια σου
γέμισες αγκίδες και ματώνεις
μην ξύνεις την πληγή που μόνο εσύ ξέρεις
φύλαξέ την σαν μικρή φωλιά για σκουληκάκια.
Με τον καιρό μπορεί να πάρει πρόσωπο η αλληλεπίδραση
να μην σε ζώνει φίδι ο καταραμένος πόνος
με ακτίνες λέιζερ να φύγουν τα σημάδια
να δεις έναν μεγάλο δρόμο
στο κατακάθι του καφέ.
παράδοξη η αφή
Ψήνει σήμερα σουτζουκάκια σμυρνέικα –
σκόρδο σε σκόνη.
Χθες βράδυ οι λέξεις πάλευαν να εκτιναχθούν
αλλά έπεφταν βαριές στην υγρή λάσπη.
Οι νότες προσπαθούσαν να διακτινιστούν σε δυο μεριές
κι άφηναν μια ημιτελή σιωπή.
Της είπε να μην είναι αφηρημένη
μην προκληθεί αιφνίδιο βραχυκύκλωμα
και γίνουν κάρβουνο εδέσματα πιθανότητες υπαινιγμοί.
Μα αυτή θυμόταν τα κρυστάλλινα σπαθιά του χειμώνα
παιδί την απειλούσαν τώρα τη ζέσταιναν
γεύση και άγγιγμα
παράδοξη η αφή της απελπισίας.
Εξαρτάται από τη χιονοθύελλα.
η διάρκεια μιας μέρας
Ήταν ανάγκη να φωνάξει το όνομά της
το μικρό κορίτσι στην ακρογιαλιά;
Ήταν ανάγκη ο φλοίσβος και το αεράκι;
Έφυγε με μάτια μοβ μέδουσες.
Εντωμεταξύ ο Αύγουστος παχύσαρκος περίμενε το σούρουπο
ανασαίνοντας βαριά και άρρυθμα
η Πανσέληνος πανσέληνος αποφάνθηκε διφορούμενα,
ενώ δυο σκιές αγόρια κλωτσούσαν μια ολοστρόγγυλη μπάλα
που φωσφόριζε στην κοίτη ενός ξεροπόταμου
μέχρι που αναλύθηκε σε διάσπαρτες μελαγχολικές πυγολαμπίδες.
άδειες λέξεις
Άδειες λέξεις είναι τα όσα κοινότοπα σού λέω
οι χωρίς νόημα συλλαβές που παρατάσσω
πασχίζοντας να χτίσω έναν σπουδαίο στίχο
αλλά είναι και τα μικρά νυστέρια
που τρυπούν το βαμβακερό ρούχο
τα άδοξα πυροτεχνήματα που σκάνε αναίτια
και ένα holter μόνιμο
να επιτάσσει τη σταθερή ευρυθμία μου.
πλέξιγκλας
Αίφνης
νιώθουν πως είναι κλεισμένοι
σε μια κάψα από πλέξιγκλας.
Μιλάνε κοιτάζονται αγγίζονται.
Αποκομμένοι από οτιδήποτε
σ’ ένα δικό τους σύμπαν.
Όταν η κάψα σπάει
γύρω αποκαΐδια
μαύρα ρευστά σημάδια
οσμή διαλύτη.
Κι ένα αόρατο φράγμα
να εμποδίζει ακόμα και την οπτική τους επαφή.
Το φεγγάρι βγαίνει μισό
χωρίς ίχνος καμπυλότητας.
Οξυγώνιο φεγγάρι.
επιρρεπής στις ψευδαισθήσεις
Μια πτώση με σημαντικούς μώλωπες
γιατρεύεται μόνο με έναν μικρό δεινόσαυρο
που κάνει αστείες γκριμάτσες.
Κατά τα άλλα, τα «σκουπιδάκια» στα μάτια πληθαίνουν
πριν και μετά την απομάκρυνση.
Κι εκείνο το αινιγματικό σου βλέμμα
πυροδοτεί τις ψευδαισθήσεις μου,
καθότι διφορούμενη η πραγματικότητα
κι λέξεις φορτωμένες ψευδεπίγραφες
ιώσεις και αλλεργίες.
μια κέρινη φιγούρα
Ένα μήνα τώρα σε μπλακ άουτ.
Παντού λιωμένα κεριά που πήζουν
τη μέρα ομίχλη και υγρασία
τα ξύλα υγρά δεν δίνουν φλόγα.
Όλα αιωρούνται σε μια άρρωστη αναμονή
σε μια τρύπια ελπίδα η ψυχή μουλιάζει.
Κι αυτή μια κέρινη φιγούρα
ψάχνει τη λέξη που θα δώσει φως
λιώνοντας σταδιακά
στην κάθε αποτυχημένη της προσπάθεια.